Τον τελευταίο καιρό το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών CERN, βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Το μεγαλύτερο πείραμα όλων των εποχών που άρχισε στις 10 Σεπτεμβρίου 2008 και βρίσκεται σε εξέλιξη στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων LHC κάτω από τα γαλλοελβετικά σύνορα συγκεντρώνει την προσοχή όχι μόνον της επιστημονικής κοινότητας που περιμένει με αγωνία τα αποτελέσματα του, προκειμένου πολλά αναπάντητα ερωτήματα της επιστήμης να βρουν απάντησή, αλλά και κάθε σύγχρονου ανθρώπου που αναζητά τη γνώση και την αλήθεια για τη δημιουργία του σύμπαντος, την εξέλιξη και την εμφάνιση της ζωής σ’ αυτό. Άλλωστε, όπως θαρραλέα παραδέχτηκε ο καθηγητής του πανεπιστημίου του Στάνφορντ των ΗΠΑ Σάββας Δημόπουλος, οι επιστήμονες γνωρίζουν πολλά μόνο για το 4% του σύμπαντος που συνιστά την ορατή ύλη των πλανητών και του ανθρώπου. Το υπόλοιπο 96% -το 23% της σκοτεινής ύλης και το 73% της σκοτεινής ενέργειας- παραμένει άγνωστο, άλυτο μυστήριο, για το οποίο μονάχα θεωρίες διατυπώνονται. Η εμπειρία έχει δείξει πως πολλές από αυτές τις θεωρίες –ίσως και όλες- να αποδειχτούν στο μέλλον ανεδαφικές.
Τα πρώτα στοιχεία του πειράματος αναμένεται να ανακοινωθούν τα Χριστούγεννα και οι επιστήμονες ευελπιστούν να μάθουν από που προέρχεται η μάζα, γιατί η βαρύτητα είναι τόσο αδύναμη, εάν υπάρχουν μαύρες τρύπες, πώς συνυπάρχει η κβαντομηχανική με τη βαρύτητα, εάν ισχύει η θεωρία των υπερχορδών και τέλος εάν υπάρχουν στο σύμπαν νέες διαστάσεις και άλλα σύμπαντα. Εάν η θεωρία των νέων διαστάσεων επιβεβαιωθεί, θα τροφοδοτήσει θετικά την έρευνα ύπαρξης και άλλων συμπάντων με τους δικούς του νόμους το καθένα.
Εδώ και εικοσιπέντε χρόνια οι επιστήμονες υποπτεύονται πως υπάρχουν και άλλες διαστάσεις, όπου κυριαρχούν διαφορετικοί νόμοι από εκείνους του φυσικού μας κόσμου αλλά και πως το σύμπαν μας δεν είναι μοναδικό. Έτσι διατυπώθηκε η θεωρία των χορδών και των υπερχορδών ή αλλιώς η “θεωρία των πάντων” που προτείνει μια διαφορετική κοσμολογία από τη γνωστή και παγιωμένη. Αναγνωρίζει ότι τα συστατικά της ύλης δεν είναι υλικά σημεία αλλά πολύ λεπτές χορδές που πάλλονται περιγράφοντας τόσο την ύλη όσο και τις δυνάμεις που αποτελούν τον κόσμο. Πρόβλεψη της θεωρίας των υπερχορδών ήταν ότι ο χωροχρόνος έχει δέκα διαστάσεις. Όμως μόλις τα τελευταία τέσσερα χρόνια η ανθρωπότητα απέκτησε τα κατάλληλα εργαλεία και τις τεχνικές προκειμένου να ερευνήσει με λεπτομέρεια τις πέντε διαφορετικές θεωρίες των χορδών που έχουν διατυπωθεί και μόλις πρόσφατα ανακαλύφθηκε ότι αυτές αποτελούν ουσιαστικά, σημεία στον ίδιο χάρτη, γεγονός που πιθανόν να οδηγήσει και στην ενοποίηση τους.
Μήπως όμως στρέφοντας το βλέμμα σε άλλες πηγές, ξετυλίξουμε το μίτο των συμπαντικών διαστάσεων και βρούμε απαντήσεις γνωστές εδώ και χιλιάδες χρόνια που επιβεβαιώνουν αυτά που οι επιστήμονες σήμερα απλώς υποπτεύονται και ακόμη δεν έχουν αποδείξει; Έχουν άραγε κάτι να μας πουν οι αρχαίες μυστικές παραδόσεις που χάθηκαν ή κρύφτηκαν από τα μάτια των αδαών στο διάβα της ιστορίας, όταν οι φορείς τους έπαψαν να υπάρχουν ή επειδή η ανθρωπότητα δεν ήταν ακόμη έτοιμη μαζικά να τις διδαχτεί; Ψάχνοντας κανείς στις κοσμολογίες ιερατείων και μυστικών ομάδων βρίσκει πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες -αν όχι απαντήσεις- στο ερώτημα που παραμένει αναπάντητο από τους επιστήμονες. Πόσες και ποιες είναι οι διατάσεις του σύμπαντος;
Στη μυστική διδασκαλία της Καμπάλα, το Δένδρο της ζωής περιγράφει διαγραμματικά κάθε εκδήλωση του σύμπαντος αλλά και της ανθρώπινης ψυχής και παριστάνει συμβολικά το θεϊκό υποσυνείδητο και τη δημιουργία των κόσμων. Το Δέντρο της Καμπάλα αποτελείται από δέκα κλάδους – δέκα “σεφιρόθ”- που αντιστοιχούν στους δέκα κόσμους του σύμπαντος. Αυτοί οι κόσμοι αναπτύσσονται σε επτά διαστάσεις. Αυτό σημαίνει πως σε κάποιες διαστάσεις αντιστοιχούν περισσότεροι από ένας κόσμοι.
Μπορεί βέβαια πολλοί, κυρίως νέοι, να έμαθαν την Καμπάλα χάρη στη… Μαντόνα, η οποία δηλώνει οπαδός μιας αμερικάνικης καμπαλιστικής αίρεσης δίνοντας λίγο glamour στην light πνευματικότητα, ωστόσο η Καμπάλα θεωρείται από τα πιο πλήρη εσωτεριστικά συστήματα γνώσης εδώ και χιλιάδες χρόνια, με στόχο την σε βάθος διερεύνηση της αρχής και της φύσης της ζωής αλλά και της εξέλιξης του ανθρώπου και του σύμπαντος. Υπάρχει βέβαια και η άποψη ότι η Καμπάλα δεν είναι τίποτε άλλο από τον εβραϊκό εσωτερισμό που δίνει τα κλειδιά ερμηνείας της Βίβλου, αλλά η άποψη αυτή πέραν του ότι αμφισβητήθηκε στο παρελθόν από πολλούς (Ε. Μπλαβάτσκι κ.α) και στις μέρες από όλους τους ανοιχτόμυαλους καμπαλιστές, μάλλον περιορίζει και αδικεί μια εσωτερική παράδοση που ανήκει σε ολόκληρη την άρια φυλή.
Aϊν Σοφ Aούρ
Απόλυτο. O κόσμος της Μονάδας απ’ όπου ξεκινούν οι εκπορεύσεις της δημιουργίας όλων των κόσμων. Εκεί όπου ο ένας Νόμος κυβερνά και ο Νόμος αυτός είναι η Αγάπη. Γιατί τι άλλο είναι ο Θεός εκτός από Αγάπη; Είναι η κατοικία της Μονάδας, του Θεού, του τέλειου, του “καλού”, ενιαίου και αδιάσπαστου,. Το “κακό” ξεκινά με τη διάσπαση, τη διαίρεση, την εκδήλωση της θεϊκής συνείδησης σε κατώτερους κόσμους.
Κέτερ-Χοκμάχ-Μπινάχ
Αυτές οι τρεις αρχές είναι οι πρώτες τρεις εκπορεύσεις από το Απόλυτο. Στις διάφορες θρησκείες εκφράζονται με τον συμβολισμό της Αγίας Τριάδας. Έτσι έχουμε Πατέρα-Υιό-Άγιο Πνεύμα στον Χριστιανισμό· Κέτερ (ο Γέρος των Ημερών) –Χοκμάχ (Χριστός) – Μπινάχ στην εβραϊκή Καμπάλα· Όσιρι-Ίσιδα-Ώρο στην αρχαία αιγυπτιακή θρησκεία · Βράχμα-Βισνού-Σίβα στον Ινδουισμό κλπ. Τι θα μπορούσε άραγε να πει κανείς για κόσμους όπου οι τρεις Νόμοι, της απόλυτης σοφίας, της απόλυτης αγάπης και της απόλυτης δύναμης πρυτανεύουν; Αυτές οι τρεις ανώτερες περιοχές συνιστούν τον κόσμο του μεγαλείου και της ευτυχίας πέρα από το καλό και το κακό.
Χέσεντ
Από το σεφιροτικό τριαδικό στεφάνι αναβλύζει ο Χέσεντ, ο Ατμικός κόσμος των επτά διαστάσεων, όπου επίσης κυριαρχούν τρεις Νόμοι. Εκεί όπου μπορούμε να γνωρίσουμε την ωμή πραγματικότητα. Π.χ. εδώ στον φυσικό κόσμο βλέπουμε ένα τραπέζι με βιβλία. Στον αιθερικό κόσμο μπορούμε να δούμε ταυτόχρονα και το πίσω μέρος αυτού του τραπεζιού. Στον αστρικό κόσμο βλέπουμε το τραπέζι με μια μεγαλύτερη λάμψη και στο διανοητικό μπορούμε να γνωρίσουμε το περιεχόμενο των βιβλίων. Στον αιτιατό κόσμο μπορούμε να γνωρίσουμε το ψυχικό μέρος των βιβλίων, ενώ στο βουδικό ή διαισθητικό βλέπουμε το τραπέζι, τα βιβλία και από διαίσθηση ξέρουμε τη βαθειά έννοιά τους. Στον Ατμικό κόσμο όμως όλα μεταφράζονται σε αριθμούς. Έτσι ξέρουμε πόσα άτομα έχει το τραπέζι και πόσα άτομα σοφίας χωρούν στις λέξεις αυτών των βιβλίων. Μιλάμε για έναν κόσμο απόλυτου μαθηματικού ρεαλισμού.
Τιφερέθ – Γκεμπουράχ
Στον κόσμο των έξι διαστάσεων όπου κυβερνούν έξι Νόμοι, συναντάμε δυό περιοχές, τον Αιτιατό κόσμο και τον Βουδικό. Για να τον επισκεφτεί κάποιος θα πρέπει να έχει κατασκευάσει τα αντίστοιχα οχήματα, δηλαδή το αιτιατό και το βουδικό του σώμα. Ο αιτιατός κόσμος είναι το Τιφερέθ και ο βουδικός το Γκεμπουράχ. Μια μικρή εμπειρία του αιτιατού κόσμου έχουμε μέσω του διαλογισμού –του πραγματικού βέβαια κι όχι αυτού που διδάσκουν τα life style έντυπα.
Ο αιτιατός κόσμος είναι ο κόσμος των αιτιών και των αποτελεσμάτων. Εκεί το κάρμα βρίσκεται σε δράση. Εκεί διαπιστώνει κανείς πως κάθε αιτία έχει το αποτέλεσμά της ή πώς κάθε αποτέλεσμα έχει την αιτία του. Είναι ένας κόσμος από κύματα δράσεων και αντιδράσεων. Εκεί κάθε τι ζωντανό ή ‘άψυχο’ δονείται, πάλλεται γιατί όλα στο σύμπαν είναι δονήσεις, κραδασμοί. Ακόμα και οι σκέψεις ή οι πράξεις μας έχουν την ιδιοσυχνότητά τους. Είναι ένας κόσμος με βαθύ, έντονο γαλάζιο χρώμα και για όποιον κατόρθωσε να τον επισκεφτεί, η εμπειρία αυτή είχε καταλυτική επίδραση στη ζωή και στην κοσμοαντίληψη του, στο σύστημα αξιών και στις προτεραιότητές του.
Ο βουδικός κόσμος, το Γκεμπουράχ, είναι ο κόσμος της διαίσθησης. Υπάρχουν ελάχιστοι στον κόσμο μας που είναι συνειδητοί ταξιδιώτες αυτών των ανώτερων κόσμων και όσα έχουν πει ή γράψει είναι γεμάτα μεταφορές και συμβολισμούς, απλώς γιατί είναι αδύνατον να αντιληφθούμε την αλήθεια αυτών των κόσμων διανοητικά.
Χοντ - Χετζά
Στις πέντε διαστάσεις ανήκουν άλλοι δύο κόσμοι. Ο αστρικός (το Χοντ της Καμπάλα) και ο διανοητικός (Το Χετζά). Ο αστρικός είναι ο κόσμος όπου όλοι πηγαίνουμε κάθε βράδυ όταν το φυσικό μας σώμα κοιμάται.
Oι μύστες κατέχουν ένα λαμπρό αστρικό σώμα. Εμείς, έχουμε μόνον ένα έμβρυο, ένα σπόρο, μια σκιά του. Έστω και με αυτό όμως κάθε βράδυ μεταφερόμαστε στον αστρικό κόσμο χωρίς καμιά προσπάθεια από μέρους μας, απλώς γιατί μόλις το φυσικό σώμα κοιμηθεί, το αστρικό πηγαίνει στον κόσμο του.
Τον αστρικό κόσμο, όπως και τον διανοητικό, κυβερνούν δώδεκα Νόμοι. Εκεί η ύλη ―αν μπορούμε να την ονομάσουμε ύλη― είναι αραιή και με μεγάλη πλαστικότητα και το αστρικό σώμα μετακινείται στιγμιαία όπου επιθυμούμε, κινούμενο από τη σκέψη.
Αρκεί μόνο να είμαστε συνειδητοί όταν μεταφερόμαστε εκεί, για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε τι μας συμβαίνει και να το αξιοποιήσουμε. Δυστυχώς, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων δεν είναι. Επειδή στον τρισδιάστατο κόσμο ζούμε την καθημερινότητα ασυνείδητα, σε ένα είδος ύπνου, το ίδιο συμβαίνει και στο αστρικό πεδίο. Μεταφερόμαστε και εκεί ασυνείδητοι και ονειρευόμενοι. Έτσι αδυνατούμε να αξιοποιήσουμε τα όσα βλέπουμε και ακούμε. Υπάρχουν βέβαια τεχνικές και μέθοδοι για να “ξυπνήσει” κάποιος στον αστρικό κόσμο, αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος.
Μέχρι τον αστρικό κόσμο, το υλικό περιβάλλον ως προς την μορφή του είναι σχεδόν ίδιο με του φυσικού κόσμου. Κάθε αντικείμενο ή τόπος που υπάρχει στο τρισδιάστατο πεδίο υπάρχει κι εκεί με την ίδια σχεδόν μορφή και είναι αναγνωρίσιμο (στο αστρικό βέβαια υπάρχουν και πράγματα που δεν υπάρχουν στο φυσικό πεδίο).
Στην πέμπτη διάσταση υπάρχει ένας ακόμα κόσμος, ο διανοητικός ή κόσμος του νου. Είναι το Νετζάχ, εκεί απ’ όπου όποιος διαθέτει το αντίστοιχο όχημα, δηλαδή το διανοητικό σώμα, μπορεί να αντλήσει σοφία και να διδαχτεί το πραγματικό νόημα των έργων των μεγάλων σοφών.
Γιεσόντ
Το σεφιράχ Γιεσόντ ή Εσώδ είναι ο κόσμος των τεσσάρων διαστάσεων, ο αιθερικός κόσμος. Οι τέσσερις διαστάσεις του είναι οι τρεις διαστάσεις του φυσικού κόσμου συν ο χρόνος κι αυτό σημαίνει πως οι κάτοικοί του μπορούν να κινηθούν θεληματικά στο χρόνο, στο δικό μας χρόνο.
Θα μου πείτε, υπάρχουν κάτοικοι εκεί;
Οι μύστες λένε πως όλες οι διαστάσεις και όλοι οι κόσμοι κατοικούνται.
Από τα ιερά κείμενα και τις παραδόσεις προκύπτει πως εκεί κατοικεί μια ευτυχισμένη ανθρωπότητα. Εκεί ήταν η κατοικία και της δικής μας ανθρωπότητας πριν ο άνθρωπος υποπέσει στο “προπατορικό αμάρτημα”. Είναι ο Κήπος της Εδέμ, αν και έχει πάρει πολλά ονόματα στο πέρασμα του χρόνου: Αρκαδία, Κήπος των Εσπερίδων, Σαμπάλα, Ηλύσια Πεδία, Γη της Επαγγελίας, Κολχίδα του Ιάσονα, Νήσος των Μακάρων, Λεμουρία, Άβαλον… Είναι ο Παράδεισος από τον οποίο εξορίστηκε ή ‘εξέπεσε’ η ανθρωπότητα όταν διέπραξε μαζικά το ασυγχώρητο έγκλημα κατά της φύσης και των ιερών της Νόμων. Και αυτό βέβαια δεν ήταν η βρώση ενός φρούτου!
Είναι γεγονός πως η θρησκεία στην πραγματικότητα γελοιοποίησε το κρισιμότερο επεισόδιο στην πορεία εξέλιξης του ανθρώπου στη γη μετατρέποντας το σε αστείο παραμύθι. Αναπαράγει επί αιώνες κατά γράμμα μια αλληγορία. Ούτε λίγο ούτε πολύ, κάθε μαθητής στην πολιτισμένη δύση διδάσκεται πως ο Παντοδύναμος για να κάνει επίδειξη δύναμης στα πλάσματα που μόλις είχε δημιουργήσει, τους απαγόρεψε να τρώνε μήλο. Γιατί; Γιατί είναι καρπός του “πονηρού” και κάνει κακό. (Ταυτόχρονα βέβαια διδάσκεται πως ένα μήλο την ημέρα, το γιατρό τον κάνει πέρα. Ποιον να πιστέψει; Τη θρησκεία ή την επιστήμη; Ένα ερώτημα που ακόμη διχάζει).
Εν πάση περιπτώσει, κάποια μέρα, κατά τα γραφάς, ο ‘κατηραμένος όφις’ εκμεταλλεύτηκε τη λιγούρα της φουκαριάρας της Εύας και την έπεισε να προσθέσει στο καθημερινό vegetarian μενού της τον απαγορευμένο καρπό. Αφελής εκείνη συμφώνησε και στη συνέχεια έπεισε με μέσα που όλοι φανταζόμαστε τον ακόμα αφελέστερο Αδάμ να κάνει το ίδιο. Αποτέλεσμα; Ο Ύψιστος πήρε ανάποδες, τους πέταξε κλοτσηδόν απ’ τον παράδεισο και όταν οι πρωτόπλαστοι προσπάθησαν να δικαιολογηθούν τους είπε πως, μα την Παναγία, η υπόθεση δε σηκώνει δικαιολογίες. Η Παναγία, βέβαια, τότε δεν είχε προκύψει ακόμα, αλλά ο Θεός, Θεός ήταν έβλεπε μακριά… Έτσι, μάθαμε να πιστεύουμε πως για ένα φιρίκι και ένα θεϊκό καπρίτσιο δισεκατομμύρια πλάσματα από τότε δεν είδαν χαΐρι και προκοπή.
Τα πράγματα όμως είναι τελείως διαφορετικά. Η ιστορία του προπατορικού αμαρτήματος είναι συμβολική πέρα για πέρα και κρύβει τρομερά μυστικά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μετά την πτώση, ο άνθρωπος έχασε την πρόσβαση στον κόσμο που κυβερνιέται από είκοσι τέσσερις Νόμους. Τον αιθερικό. Εκεί όπου η ύλη είναι πιο αραιή, πιο πλαστική, λιγότερο βαριά και πυκνή από τον τρισδιάστατο κόσμο μας. Στα ‘Απόκρυφα Ευαγγέλια’ η Εύα εμφανίζεται παραπονούμενη στον Αδάμ για τα ωραία, πλαστικά σώματα που έχασαν όταν εκδιώχθηκαν από την Εδέμ και για τα βαριά, δύσκαμπτα και πρόστυχα σώματα, που απέκτησαν έκτοτε. Μια ευθεία αναφορά στη διαφορά της ύλης ανάμεσα στους δυό κόσμους.
Μαλκούτ
Στο Καμπαλιστικό ‘Δένδρο της Ζωής’ ο υλικό κόσμος των τριών διαστάσεων, αντιστοιχεί στο κατώτερο “σεφιράχ” το Μαλκούτ. Ο τρισδιάστατος κόσμος είναι κάτω από την επήρεια σαράντα οκτώ Νόμων, όσα περίπου και τα χρωματοσώματα του ανθρώπινου κυττάρου. Οι νόμοι αυτοί σκιαγραφούν τους περιορισμούς που υπάρχουν στον κόσμο μας και κρατούν τον άνθρωπο δέσμιό τους. Το φυσικό μας σώμα χρειάζεται αέρα, υλική τροφή και νερό και πρέπει να αφιερώνουμε ένα σημαντικό μέρος του καθημερινού μας χρόνου για να εξασφαλίσουμε όλα αυτά, να τα παρασκευάζουμε και να τα καταναλώνουμε. Το σώμα μας χρειάζεται τακτική ξεκούραση, δε μπορεί να είναι συνεχώς σε εγρήγορση. Για να μετακινηθούμε πρέπει να διανύουμε με τα πόδια μεγάλες αποστάσεις ή να χρησιμοποιούμε κάποιο μεταφορικό μέσο. Όσο μακρύτερα τόσο πιο πολύπλοκο και ακριβό το μέσο. Για να πληρώσουμε πρέπει να δουλέψουμε και ούτω καθεξής. Και βέβαια πάντα είμαστε κάτω από τα δεσμά του χρόνου. Όλοι αυτοί είναι περιορισμοί, είναι Νόμοι που μας κυβερνούν και μας δυναστεύουν.
Για όλους εμάς, τους κατοίκους των τριών διαστάσεων, δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουμε τους κόσμους πάνω από την πέμπτη διάσταση, δηλαδή πάνω από το αστρικό επίπεδο γιατί οι νοητικές μας παραστάσεις είναι φτιαγμένες από τελείως διαφορετικά δεδομένα και μόνο μεταφορικά ή σχηματικά μπορούμε να προσεγγίσουμε τέτοιες πραγματικότητες.
Τότε, θα μου πείτε, γιατί να προσπαθούμε να τις φτάσουμε;
Η απάντηση είναι πως οι διαστάσεις του σύμπαντος υπάρχουν και αντιστοιχούν μέσα μας εδώ και τώρα. Οι κόσμοι αυτοί δεν είναι κάπου έξω από μας, μακριά μας, αλλά συμπλέκονται μεταξύ τους και διαπερνούν αμοιβαία ο ένας τον άλλον. Διαπερνούν και το φυσικό μας κόσμο αντιστοιχώντας στις φυσικές μας λειτουργίες, στις σκέψεις, τα συναισθήματά μας και σε οτιδήποτε αποκαλούμε “ζωή μας”. Αλλά το πιο σπουδαίο είναι πως επηρεάζουν καθοριστικά την ψυχολογική μας χώρα, τις κρυφές κι ανεξερεύνητες περιοχές του υποσυνειδήτου μας απ’ όπου εκπορεύονται οι βαθύτερες ρίζες της συμπεριφοράς μας και βρίσκεται η αιτία της υπόστασής μας. Εκεί όπου πρέπει να καταδυθούμε εξερευνώντας τον πραγματικό εαυτό μας, αν θέλουμε να απελευθερωθούμε από τα υλικά δεσμά.
Και μπορεί κάποια μέρα, αργά ή γρήγορα δεν έχει και τόση σημασία, η επιστήμη να δώσει απάντηση εάν οι μυστικές παραδόσεις έθρεψαν την ανθρωπότητα με συμπαντικές αλήθειες ή με καλοστημένους μύθους. Θα συμβάλλει το πείραμα του CERN σ’ αυτό; Ίδωμεν…
ΘΑΝΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τα πρώτα στοιχεία του πειράματος αναμένεται να ανακοινωθούν τα Χριστούγεννα και οι επιστήμονες ευελπιστούν να μάθουν από που προέρχεται η μάζα, γιατί η βαρύτητα είναι τόσο αδύναμη, εάν υπάρχουν μαύρες τρύπες, πώς συνυπάρχει η κβαντομηχανική με τη βαρύτητα, εάν ισχύει η θεωρία των υπερχορδών και τέλος εάν υπάρχουν στο σύμπαν νέες διαστάσεις και άλλα σύμπαντα. Εάν η θεωρία των νέων διαστάσεων επιβεβαιωθεί, θα τροφοδοτήσει θετικά την έρευνα ύπαρξης και άλλων συμπάντων με τους δικούς του νόμους το καθένα.
Εδώ και εικοσιπέντε χρόνια οι επιστήμονες υποπτεύονται πως υπάρχουν και άλλες διαστάσεις, όπου κυριαρχούν διαφορετικοί νόμοι από εκείνους του φυσικού μας κόσμου αλλά και πως το σύμπαν μας δεν είναι μοναδικό. Έτσι διατυπώθηκε η θεωρία των χορδών και των υπερχορδών ή αλλιώς η “θεωρία των πάντων” που προτείνει μια διαφορετική κοσμολογία από τη γνωστή και παγιωμένη. Αναγνωρίζει ότι τα συστατικά της ύλης δεν είναι υλικά σημεία αλλά πολύ λεπτές χορδές που πάλλονται περιγράφοντας τόσο την ύλη όσο και τις δυνάμεις που αποτελούν τον κόσμο. Πρόβλεψη της θεωρίας των υπερχορδών ήταν ότι ο χωροχρόνος έχει δέκα διαστάσεις. Όμως μόλις τα τελευταία τέσσερα χρόνια η ανθρωπότητα απέκτησε τα κατάλληλα εργαλεία και τις τεχνικές προκειμένου να ερευνήσει με λεπτομέρεια τις πέντε διαφορετικές θεωρίες των χορδών που έχουν διατυπωθεί και μόλις πρόσφατα ανακαλύφθηκε ότι αυτές αποτελούν ουσιαστικά, σημεία στον ίδιο χάρτη, γεγονός που πιθανόν να οδηγήσει και στην ενοποίηση τους.
Μήπως όμως στρέφοντας το βλέμμα σε άλλες πηγές, ξετυλίξουμε το μίτο των συμπαντικών διαστάσεων και βρούμε απαντήσεις γνωστές εδώ και χιλιάδες χρόνια που επιβεβαιώνουν αυτά που οι επιστήμονες σήμερα απλώς υποπτεύονται και ακόμη δεν έχουν αποδείξει; Έχουν άραγε κάτι να μας πουν οι αρχαίες μυστικές παραδόσεις που χάθηκαν ή κρύφτηκαν από τα μάτια των αδαών στο διάβα της ιστορίας, όταν οι φορείς τους έπαψαν να υπάρχουν ή επειδή η ανθρωπότητα δεν ήταν ακόμη έτοιμη μαζικά να τις διδαχτεί; Ψάχνοντας κανείς στις κοσμολογίες ιερατείων και μυστικών ομάδων βρίσκει πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες -αν όχι απαντήσεις- στο ερώτημα που παραμένει αναπάντητο από τους επιστήμονες. Πόσες και ποιες είναι οι διατάσεις του σύμπαντος;
Στη μυστική διδασκαλία της Καμπάλα, το Δένδρο της ζωής περιγράφει διαγραμματικά κάθε εκδήλωση του σύμπαντος αλλά και της ανθρώπινης ψυχής και παριστάνει συμβολικά το θεϊκό υποσυνείδητο και τη δημιουργία των κόσμων. Το Δέντρο της Καμπάλα αποτελείται από δέκα κλάδους – δέκα “σεφιρόθ”- που αντιστοιχούν στους δέκα κόσμους του σύμπαντος. Αυτοί οι κόσμοι αναπτύσσονται σε επτά διαστάσεις. Αυτό σημαίνει πως σε κάποιες διαστάσεις αντιστοιχούν περισσότεροι από ένας κόσμοι.
Μπορεί βέβαια πολλοί, κυρίως νέοι, να έμαθαν την Καμπάλα χάρη στη… Μαντόνα, η οποία δηλώνει οπαδός μιας αμερικάνικης καμπαλιστικής αίρεσης δίνοντας λίγο glamour στην light πνευματικότητα, ωστόσο η Καμπάλα θεωρείται από τα πιο πλήρη εσωτεριστικά συστήματα γνώσης εδώ και χιλιάδες χρόνια, με στόχο την σε βάθος διερεύνηση της αρχής και της φύσης της ζωής αλλά και της εξέλιξης του ανθρώπου και του σύμπαντος. Υπάρχει βέβαια και η άποψη ότι η Καμπάλα δεν είναι τίποτε άλλο από τον εβραϊκό εσωτερισμό που δίνει τα κλειδιά ερμηνείας της Βίβλου, αλλά η άποψη αυτή πέραν του ότι αμφισβητήθηκε στο παρελθόν από πολλούς (Ε. Μπλαβάτσκι κ.α) και στις μέρες από όλους τους ανοιχτόμυαλους καμπαλιστές, μάλλον περιορίζει και αδικεί μια εσωτερική παράδοση που ανήκει σε ολόκληρη την άρια φυλή.
Aϊν Σοφ Aούρ
Απόλυτο. O κόσμος της Μονάδας απ’ όπου ξεκινούν οι εκπορεύσεις της δημιουργίας όλων των κόσμων. Εκεί όπου ο ένας Νόμος κυβερνά και ο Νόμος αυτός είναι η Αγάπη. Γιατί τι άλλο είναι ο Θεός εκτός από Αγάπη; Είναι η κατοικία της Μονάδας, του Θεού, του τέλειου, του “καλού”, ενιαίου και αδιάσπαστου,. Το “κακό” ξεκινά με τη διάσπαση, τη διαίρεση, την εκδήλωση της θεϊκής συνείδησης σε κατώτερους κόσμους.
Κέτερ-Χοκμάχ-Μπινάχ
Αυτές οι τρεις αρχές είναι οι πρώτες τρεις εκπορεύσεις από το Απόλυτο. Στις διάφορες θρησκείες εκφράζονται με τον συμβολισμό της Αγίας Τριάδας. Έτσι έχουμε Πατέρα-Υιό-Άγιο Πνεύμα στον Χριστιανισμό· Κέτερ (ο Γέρος των Ημερών) –Χοκμάχ (Χριστός) – Μπινάχ στην εβραϊκή Καμπάλα· Όσιρι-Ίσιδα-Ώρο στην αρχαία αιγυπτιακή θρησκεία · Βράχμα-Βισνού-Σίβα στον Ινδουισμό κλπ. Τι θα μπορούσε άραγε να πει κανείς για κόσμους όπου οι τρεις Νόμοι, της απόλυτης σοφίας, της απόλυτης αγάπης και της απόλυτης δύναμης πρυτανεύουν; Αυτές οι τρεις ανώτερες περιοχές συνιστούν τον κόσμο του μεγαλείου και της ευτυχίας πέρα από το καλό και το κακό.
Χέσεντ
Από το σεφιροτικό τριαδικό στεφάνι αναβλύζει ο Χέσεντ, ο Ατμικός κόσμος των επτά διαστάσεων, όπου επίσης κυριαρχούν τρεις Νόμοι. Εκεί όπου μπορούμε να γνωρίσουμε την ωμή πραγματικότητα. Π.χ. εδώ στον φυσικό κόσμο βλέπουμε ένα τραπέζι με βιβλία. Στον αιθερικό κόσμο μπορούμε να δούμε ταυτόχρονα και το πίσω μέρος αυτού του τραπεζιού. Στον αστρικό κόσμο βλέπουμε το τραπέζι με μια μεγαλύτερη λάμψη και στο διανοητικό μπορούμε να γνωρίσουμε το περιεχόμενο των βιβλίων. Στον αιτιατό κόσμο μπορούμε να γνωρίσουμε το ψυχικό μέρος των βιβλίων, ενώ στο βουδικό ή διαισθητικό βλέπουμε το τραπέζι, τα βιβλία και από διαίσθηση ξέρουμε τη βαθειά έννοιά τους. Στον Ατμικό κόσμο όμως όλα μεταφράζονται σε αριθμούς. Έτσι ξέρουμε πόσα άτομα έχει το τραπέζι και πόσα άτομα σοφίας χωρούν στις λέξεις αυτών των βιβλίων. Μιλάμε για έναν κόσμο απόλυτου μαθηματικού ρεαλισμού.
Τιφερέθ – Γκεμπουράχ
Στον κόσμο των έξι διαστάσεων όπου κυβερνούν έξι Νόμοι, συναντάμε δυό περιοχές, τον Αιτιατό κόσμο και τον Βουδικό. Για να τον επισκεφτεί κάποιος θα πρέπει να έχει κατασκευάσει τα αντίστοιχα οχήματα, δηλαδή το αιτιατό και το βουδικό του σώμα. Ο αιτιατός κόσμος είναι το Τιφερέθ και ο βουδικός το Γκεμπουράχ. Μια μικρή εμπειρία του αιτιατού κόσμου έχουμε μέσω του διαλογισμού –του πραγματικού βέβαια κι όχι αυτού που διδάσκουν τα life style έντυπα.
Ο αιτιατός κόσμος είναι ο κόσμος των αιτιών και των αποτελεσμάτων. Εκεί το κάρμα βρίσκεται σε δράση. Εκεί διαπιστώνει κανείς πως κάθε αιτία έχει το αποτέλεσμά της ή πώς κάθε αποτέλεσμα έχει την αιτία του. Είναι ένας κόσμος από κύματα δράσεων και αντιδράσεων. Εκεί κάθε τι ζωντανό ή ‘άψυχο’ δονείται, πάλλεται γιατί όλα στο σύμπαν είναι δονήσεις, κραδασμοί. Ακόμα και οι σκέψεις ή οι πράξεις μας έχουν την ιδιοσυχνότητά τους. Είναι ένας κόσμος με βαθύ, έντονο γαλάζιο χρώμα και για όποιον κατόρθωσε να τον επισκεφτεί, η εμπειρία αυτή είχε καταλυτική επίδραση στη ζωή και στην κοσμοαντίληψη του, στο σύστημα αξιών και στις προτεραιότητές του.
Ο βουδικός κόσμος, το Γκεμπουράχ, είναι ο κόσμος της διαίσθησης. Υπάρχουν ελάχιστοι στον κόσμο μας που είναι συνειδητοί ταξιδιώτες αυτών των ανώτερων κόσμων και όσα έχουν πει ή γράψει είναι γεμάτα μεταφορές και συμβολισμούς, απλώς γιατί είναι αδύνατον να αντιληφθούμε την αλήθεια αυτών των κόσμων διανοητικά.
Χοντ - Χετζά
Στις πέντε διαστάσεις ανήκουν άλλοι δύο κόσμοι. Ο αστρικός (το Χοντ της Καμπάλα) και ο διανοητικός (Το Χετζά). Ο αστρικός είναι ο κόσμος όπου όλοι πηγαίνουμε κάθε βράδυ όταν το φυσικό μας σώμα κοιμάται.
Oι μύστες κατέχουν ένα λαμπρό αστρικό σώμα. Εμείς, έχουμε μόνον ένα έμβρυο, ένα σπόρο, μια σκιά του. Έστω και με αυτό όμως κάθε βράδυ μεταφερόμαστε στον αστρικό κόσμο χωρίς καμιά προσπάθεια από μέρους μας, απλώς γιατί μόλις το φυσικό σώμα κοιμηθεί, το αστρικό πηγαίνει στον κόσμο του.
Τον αστρικό κόσμο, όπως και τον διανοητικό, κυβερνούν δώδεκα Νόμοι. Εκεί η ύλη ―αν μπορούμε να την ονομάσουμε ύλη― είναι αραιή και με μεγάλη πλαστικότητα και το αστρικό σώμα μετακινείται στιγμιαία όπου επιθυμούμε, κινούμενο από τη σκέψη.
Αρκεί μόνο να είμαστε συνειδητοί όταν μεταφερόμαστε εκεί, για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε τι μας συμβαίνει και να το αξιοποιήσουμε. Δυστυχώς, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων δεν είναι. Επειδή στον τρισδιάστατο κόσμο ζούμε την καθημερινότητα ασυνείδητα, σε ένα είδος ύπνου, το ίδιο συμβαίνει και στο αστρικό πεδίο. Μεταφερόμαστε και εκεί ασυνείδητοι και ονειρευόμενοι. Έτσι αδυνατούμε να αξιοποιήσουμε τα όσα βλέπουμε και ακούμε. Υπάρχουν βέβαια τεχνικές και μέθοδοι για να “ξυπνήσει” κάποιος στον αστρικό κόσμο, αλλά αυτό δεν είναι του παρόντος.
Μέχρι τον αστρικό κόσμο, το υλικό περιβάλλον ως προς την μορφή του είναι σχεδόν ίδιο με του φυσικού κόσμου. Κάθε αντικείμενο ή τόπος που υπάρχει στο τρισδιάστατο πεδίο υπάρχει κι εκεί με την ίδια σχεδόν μορφή και είναι αναγνωρίσιμο (στο αστρικό βέβαια υπάρχουν και πράγματα που δεν υπάρχουν στο φυσικό πεδίο).
Στην πέμπτη διάσταση υπάρχει ένας ακόμα κόσμος, ο διανοητικός ή κόσμος του νου. Είναι το Νετζάχ, εκεί απ’ όπου όποιος διαθέτει το αντίστοιχο όχημα, δηλαδή το διανοητικό σώμα, μπορεί να αντλήσει σοφία και να διδαχτεί το πραγματικό νόημα των έργων των μεγάλων σοφών.
Γιεσόντ
Το σεφιράχ Γιεσόντ ή Εσώδ είναι ο κόσμος των τεσσάρων διαστάσεων, ο αιθερικός κόσμος. Οι τέσσερις διαστάσεις του είναι οι τρεις διαστάσεις του φυσικού κόσμου συν ο χρόνος κι αυτό σημαίνει πως οι κάτοικοί του μπορούν να κινηθούν θεληματικά στο χρόνο, στο δικό μας χρόνο.
Θα μου πείτε, υπάρχουν κάτοικοι εκεί;
Οι μύστες λένε πως όλες οι διαστάσεις και όλοι οι κόσμοι κατοικούνται.
Από τα ιερά κείμενα και τις παραδόσεις προκύπτει πως εκεί κατοικεί μια ευτυχισμένη ανθρωπότητα. Εκεί ήταν η κατοικία και της δικής μας ανθρωπότητας πριν ο άνθρωπος υποπέσει στο “προπατορικό αμάρτημα”. Είναι ο Κήπος της Εδέμ, αν και έχει πάρει πολλά ονόματα στο πέρασμα του χρόνου: Αρκαδία, Κήπος των Εσπερίδων, Σαμπάλα, Ηλύσια Πεδία, Γη της Επαγγελίας, Κολχίδα του Ιάσονα, Νήσος των Μακάρων, Λεμουρία, Άβαλον… Είναι ο Παράδεισος από τον οποίο εξορίστηκε ή ‘εξέπεσε’ η ανθρωπότητα όταν διέπραξε μαζικά το ασυγχώρητο έγκλημα κατά της φύσης και των ιερών της Νόμων. Και αυτό βέβαια δεν ήταν η βρώση ενός φρούτου!
Είναι γεγονός πως η θρησκεία στην πραγματικότητα γελοιοποίησε το κρισιμότερο επεισόδιο στην πορεία εξέλιξης του ανθρώπου στη γη μετατρέποντας το σε αστείο παραμύθι. Αναπαράγει επί αιώνες κατά γράμμα μια αλληγορία. Ούτε λίγο ούτε πολύ, κάθε μαθητής στην πολιτισμένη δύση διδάσκεται πως ο Παντοδύναμος για να κάνει επίδειξη δύναμης στα πλάσματα που μόλις είχε δημιουργήσει, τους απαγόρεψε να τρώνε μήλο. Γιατί; Γιατί είναι καρπός του “πονηρού” και κάνει κακό. (Ταυτόχρονα βέβαια διδάσκεται πως ένα μήλο την ημέρα, το γιατρό τον κάνει πέρα. Ποιον να πιστέψει; Τη θρησκεία ή την επιστήμη; Ένα ερώτημα που ακόμη διχάζει).
Εν πάση περιπτώσει, κάποια μέρα, κατά τα γραφάς, ο ‘κατηραμένος όφις’ εκμεταλλεύτηκε τη λιγούρα της φουκαριάρας της Εύας και την έπεισε να προσθέσει στο καθημερινό vegetarian μενού της τον απαγορευμένο καρπό. Αφελής εκείνη συμφώνησε και στη συνέχεια έπεισε με μέσα που όλοι φανταζόμαστε τον ακόμα αφελέστερο Αδάμ να κάνει το ίδιο. Αποτέλεσμα; Ο Ύψιστος πήρε ανάποδες, τους πέταξε κλοτσηδόν απ’ τον παράδεισο και όταν οι πρωτόπλαστοι προσπάθησαν να δικαιολογηθούν τους είπε πως, μα την Παναγία, η υπόθεση δε σηκώνει δικαιολογίες. Η Παναγία, βέβαια, τότε δεν είχε προκύψει ακόμα, αλλά ο Θεός, Θεός ήταν έβλεπε μακριά… Έτσι, μάθαμε να πιστεύουμε πως για ένα φιρίκι και ένα θεϊκό καπρίτσιο δισεκατομμύρια πλάσματα από τότε δεν είδαν χαΐρι και προκοπή.
Τα πράγματα όμως είναι τελείως διαφορετικά. Η ιστορία του προπατορικού αμαρτήματος είναι συμβολική πέρα για πέρα και κρύβει τρομερά μυστικά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μετά την πτώση, ο άνθρωπος έχασε την πρόσβαση στον κόσμο που κυβερνιέται από είκοσι τέσσερις Νόμους. Τον αιθερικό. Εκεί όπου η ύλη είναι πιο αραιή, πιο πλαστική, λιγότερο βαριά και πυκνή από τον τρισδιάστατο κόσμο μας. Στα ‘Απόκρυφα Ευαγγέλια’ η Εύα εμφανίζεται παραπονούμενη στον Αδάμ για τα ωραία, πλαστικά σώματα που έχασαν όταν εκδιώχθηκαν από την Εδέμ και για τα βαριά, δύσκαμπτα και πρόστυχα σώματα, που απέκτησαν έκτοτε. Μια ευθεία αναφορά στη διαφορά της ύλης ανάμεσα στους δυό κόσμους.
Μαλκούτ
Στο Καμπαλιστικό ‘Δένδρο της Ζωής’ ο υλικό κόσμος των τριών διαστάσεων, αντιστοιχεί στο κατώτερο “σεφιράχ” το Μαλκούτ. Ο τρισδιάστατος κόσμος είναι κάτω από την επήρεια σαράντα οκτώ Νόμων, όσα περίπου και τα χρωματοσώματα του ανθρώπινου κυττάρου. Οι νόμοι αυτοί σκιαγραφούν τους περιορισμούς που υπάρχουν στον κόσμο μας και κρατούν τον άνθρωπο δέσμιό τους. Το φυσικό μας σώμα χρειάζεται αέρα, υλική τροφή και νερό και πρέπει να αφιερώνουμε ένα σημαντικό μέρος του καθημερινού μας χρόνου για να εξασφαλίσουμε όλα αυτά, να τα παρασκευάζουμε και να τα καταναλώνουμε. Το σώμα μας χρειάζεται τακτική ξεκούραση, δε μπορεί να είναι συνεχώς σε εγρήγορση. Για να μετακινηθούμε πρέπει να διανύουμε με τα πόδια μεγάλες αποστάσεις ή να χρησιμοποιούμε κάποιο μεταφορικό μέσο. Όσο μακρύτερα τόσο πιο πολύπλοκο και ακριβό το μέσο. Για να πληρώσουμε πρέπει να δουλέψουμε και ούτω καθεξής. Και βέβαια πάντα είμαστε κάτω από τα δεσμά του χρόνου. Όλοι αυτοί είναι περιορισμοί, είναι Νόμοι που μας κυβερνούν και μας δυναστεύουν.
Για όλους εμάς, τους κατοίκους των τριών διαστάσεων, δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουμε τους κόσμους πάνω από την πέμπτη διάσταση, δηλαδή πάνω από το αστρικό επίπεδο γιατί οι νοητικές μας παραστάσεις είναι φτιαγμένες από τελείως διαφορετικά δεδομένα και μόνο μεταφορικά ή σχηματικά μπορούμε να προσεγγίσουμε τέτοιες πραγματικότητες.
Τότε, θα μου πείτε, γιατί να προσπαθούμε να τις φτάσουμε;
Η απάντηση είναι πως οι διαστάσεις του σύμπαντος υπάρχουν και αντιστοιχούν μέσα μας εδώ και τώρα. Οι κόσμοι αυτοί δεν είναι κάπου έξω από μας, μακριά μας, αλλά συμπλέκονται μεταξύ τους και διαπερνούν αμοιβαία ο ένας τον άλλον. Διαπερνούν και το φυσικό μας κόσμο αντιστοιχώντας στις φυσικές μας λειτουργίες, στις σκέψεις, τα συναισθήματά μας και σε οτιδήποτε αποκαλούμε “ζωή μας”. Αλλά το πιο σπουδαίο είναι πως επηρεάζουν καθοριστικά την ψυχολογική μας χώρα, τις κρυφές κι ανεξερεύνητες περιοχές του υποσυνειδήτου μας απ’ όπου εκπορεύονται οι βαθύτερες ρίζες της συμπεριφοράς μας και βρίσκεται η αιτία της υπόστασής μας. Εκεί όπου πρέπει να καταδυθούμε εξερευνώντας τον πραγματικό εαυτό μας, αν θέλουμε να απελευθερωθούμε από τα υλικά δεσμά.
Και μπορεί κάποια μέρα, αργά ή γρήγορα δεν έχει και τόση σημασία, η επιστήμη να δώσει απάντηση εάν οι μυστικές παραδόσεις έθρεψαν την ανθρωπότητα με συμπαντικές αλήθειες ή με καλοστημένους μύθους. Θα συμβάλλει το πείραμα του CERN σ’ αυτό; Ίδωμεν…
ΘΑΝΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
