Η «κατάρα» του κινηματογραφικού Ιησού! "Τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή των πρωταγωνιστών"

Η πληθώρα ταινιών θρησκευτικού περιεχομένου είναι γνωστές στους έλληνες θεατές καθώς κάθε χρόνο, τέτοιες μέρες, τα κανάλια τις προβάλλουν με ιδιαίτερο ζήλο.....

Οι περισσότερες ταινίες του είδους, γνώρισαν επιτυχία καθώς η θεματολογία τους, αρκούσε για να τους εξασφαλίσει αρκετούς θεατές. Ωστόσο, οι επίδοξοι ηθοποιοί που υποδύθηκαν τον Ιησού δεν «εισέπραξαν» το μερίδιο τους από την επιτυχία της ταινίας. Μάλιστα, πολλοί έφτασαν να μιλούν για μια «κατάρα» που κατατρέχει τους «κινηματογραφικούς θεανθρώπους».


Δείτε τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα:


«Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» του Φράνκο Τζεφιρέλι (1977)
Η γνωστή στο ελληνικό κοινό σειρά, σημείωσε χαρακτηριστική επιτυχία την εποχή της προβολής της. Ωστόσο ο πρωταγωνιστής της, Ρόμπερτ Πάουελ, κάθε άλλο παρά κερδισμένος βγήκε. Αν και όλοι συμφώνησαν, ότι ενσάρκωσε εκπληκτικά τον Ιησού, η καριέρα του καταστράφηκε καθώς η εικόνα του συνδέθηκε τόσο έντονα με τον Θεάνθρωπο που κανένας παραγωγός δεν μπορούσε να τον φανταστεί σε άλλο ρόλο.


«Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» του Βασίλη Γεωργιάδη (1975)
Ο Αλέξης Γκόλφης, πρωταγωνιστής στην ελληνική αυτή σειρά, μετά την ολοκλήρωση της δεν μπόρεσε να ξαναβρεί ποτέ δουλεία. Το τέλος του ήταν τραγικό: Τον Αύγουστο του 2007 τον βρήκε ο θάνατος, στην πλατεία Κολιάτσου όπου ζούσε καθώς ήταν άστεγος. Παρέμεινε για δύο μήνες στο νεκροτομείο καθώς δεν βρέθηκε κανείς να αναγνωρίσει το πτώμα του άτυχου ηθοποιού.


«Τα Πάθη του Χριστού» του Μελ Γκίμπσον (2004)
Η πρόσφατη αυτή ταινία του Γκίμπσον αν και κατηγορήθηκε για υπερβολική βία, γνώρισε την επιτυχία. Ωστόσο, τα γυρίσματα της κάθε άλλο παρά επιτυχημένα και εύκολα μπορούν να χαρακτηριστούν: ο πρωταγωνιστής Τζιμ Καβίτζελ εκτός του ότι έβγαλε τον ώμο του στο σταυρό και υπέφερε από υποθερμία και πνευμονία, χτυπήθηκε δύο φορές από κεραυνό!


«Μπεν Χουρ» του Γουίλιαμ Γουάιλερ (1959)
Το πρόβλημα που αντιμετώπισαν στη ταινία αυτή, ήταν να βρουν ένα Χριστό που θα μπορούσε να σταθεί επάξια απέναντι στον Τσάρλτον Ίστον και την επιβλητική φυσιογνωμία του. Για το σκοπό αυτό επιλέχθηκε ο Κλοντ Χίτερ. Ωστόσο ο σκηνοθέτης, δεν φάνηκε να πείσθηκε και έτσι αποφάσισε να μην εμφανίσει καθόλου το πρόσωπο του ηθοποιού αλλά μόνο τη πλάτη του!


«Ο Βασιλεύς των Βασιλέων» του Νίκολας Ρέι (1961)
Ο ηθοποιός που επιλέχθηκε να ενσαρκώσει τον Ιησού ήταν ο Τζέφρι Χάντερ γνωστός ήδη στο κοινό από προηγούμενες ταινίες του. Ωστόσο, η καριέρα του, μετά την προβολή της ταινίας «πήρε τη κάτω βόλτα». Πέθανε σε ηλικία 42 χρονών με τρομακτικό τρόπο: εξαιτίας ενός εγκεφαλικού, έπεσε και τραυματίστηκε από ένα αιχμηρό αντικείμενο. Το κεφάλι του έσπασε και την επόμενη μέρα πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία.


«Ο τελευταίος πειρασμός» του Μάρτιν Σκορτσέζε (1988)
Καμία άλλη ίσως ταινία, δεν έχει προκαλέσει τόσο σάλο όσο αυτή, την εποχή που γυρίστηκε. Χαρακτηρίστηκε «αιρετική», και όπου προβλήθηκε ξεσήκωσε τεράστιες αντιδράσεις. Στη χώρα μας, ειδικότερα, οι κινηματογράφοι που επιχείρησαν να την προβάλλουν πυρπολήθηκαν και οι θεατές κακοποιήθηκαν από αγανακτισμένους πιστούς. Επειδή όμως θρησκευτική ταινία, δεν γίνεται να είναι πλήρως «ανώδυνη» για τον πρωταγωνιστή, ο Γουίλιαμ Νταφόε, κατά την διάρκεια των γυρισμάτων, λόγω αλλεργίας αντιμετώπισε πρόβλημα όρασης από το ένα του μάτι!


http://topeiraxtiri.blogspot.com


ΠΗΓΗ : Περίεργα - PERIERGAA:

Αυτοκτόνησε επειδή άκουγε για 3 μήνες κουδουνίσματα μετά από συναυλία!!!!!!

Δεν άντεξε τους ήχους που άκουγε συνέχεια ένας 52χρονος και μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου.Όλα ξεκίνησαν όταν ο Robert McIndoe πήγε σε μια ροκ συναυλία και επί τρεις μήνες μετά από αυτή δεν μπορούσε να κοιμηθεί επειδή άκουγε συνέχεια κουδουνίσματα στα αυτιά του.

Ο πατέρας δύο παιδιών έκανε πολλές θεραπείες για να σταματήσουν οι εμβοές αλλά τελικά δε γινόταν τίποτα προς το καλύτερο.


Η γυναίκα του υποστήριξε στο δικαστήριο πως ο άνδρας της τρεις μήνες πριν αυτοκτονήσει είχε πάει να παρακολουθήσει τους Them Crooked Vultures.


"Ήταν συνέβη την πρώτη φορά δεν έδωσε σημασία καθώς έκρινε πως ήταν παροδικό. Επίσης και ένας φίλος του άκουγε κουδουνίσματα", είπε η κ. Shirley McIndoe.


"Δεν κοιμήθηκε κανένα βράδυ από τότε", προσέθεσε η γυναίκα τονίζοντας πως όταν πήγαν στο νοσοκομείο τους απάντησαν πως δεν υπήρχε ειδικός επί του θέματος.


Λίγες μέρες πριν πεθάνει επισκέφτηκε άλλο νοσοκομείο όπου του έδωσαν υπνωτικά χάπια και ένας γιατρός του υποσχέθηκε πως θα κανόνιζε ραντεβού με έναν ειδικό. Ωστόσο, αυτό το ραντεβού δεν έγινε ποτέ κάτι που έφερε σε απόγνωση τον άνδρα.


Στις 19 Οκτωβρίου έκανε απόπειρα αυτοκτονίας παίρνοντας μεγάλη δόση υπνωτικών χαπιών αλλά τελικά η οικογένειά του τον πρόλαβε. Ωστόσο, στις 31 του ίδιου μήνα πέθανε ύστερα από μαχαιριές που έδωσε στον ίδιο του τον εαυτό.


ΠΗΓΗ : http://www.digitalcrete.gr


ΠΗΓΗ : Περίεργα - PERIERGAA

Πατέρας των Ακτίνων Λέιζερ ο Αρχιμήδης!!!

Για αιώνες οι αρχαιολόγοι συζητούσαν πώς ο Αρχιμήδης, ο μεγαλύτερος εφευρέτης της αρχαιότητας, κατάφερε να συγκεντρώσει την ηλιακή ενέργεια για να καταστρέψει το ρωμαϊκό στόλο που απειλούσε τις Συρακούσες το 212 π.Χ. Ιστορικοί είχαν υποστηρίξει ότι ουδείς είχε τότε αρκετές γνώσεις οπτικής για να το επιτύχει.

Αλλά μια μελέτη που δημοσιεύτηκε έδειξε ότι ορισμένοι αρχαίοι πολιτισμοί είχαν τόσο προχωρημένες γνώσεις οπτικής ώστε ενδέχεται να είχαν ........
κατασκευάσει τηλεσκόπια και τα «κάτοπτρα πυρπόλησης» ήταν εντός των δυνατοτήτων τους.


Στο βιβλίο του με τίτλο «Ο Κρυστάλλινος Ήλιος», ο Ρόμπερτ Τεμπλ, καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Επιστήμης στο πανεπιστήμιο του Λούισβιλ στο Κεντάκυ, έκανε αναφορά πως η έρευνα του έδειξε ότι ο Αρχιμήδης ήταν τελικά ο πατέρας των σύγχρονων όπλων ακτίνων λέιζερ, όπως οι τηλεκατευθυνόμενες βόμβες και πύραυλοι. Ο καθηγητής της Φυσικής στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, Πωλ Γιούαρτ, ειδικός στην Οπτική, είχε υποστηρίξει ότι ο Αρχιμήδης δεν θα μπορούσε να κάνει τα κάτοπτρα αρκετά επίπεδα με την τεχνολογία που υπήρχε στην εποχή του.


Ωστόσο οι έφοροι του Βρετανικού Μουσείου διαπίστωσαν πρόσφατα ότι ένα κομμάτι γυαλιού, το οποίο είχαν ξεθάψει στην τοποθεσία της αρχαίας Ασσυριακής πόλης Καλχού και είχαν αρχικά νομίσει πως επρόκειτο για στολίδι, ήταν τελικά ένας λεπτοδουλεμένος φακός που χρησίμευε πιθανότατα για διόρθωση της όρασης. Είχε κατασκευαστεί γύρω στο 800 π.Χ., περίπου 600 χρόνια πριν από τη γέννηση του Αρχιμήδη.


http://www.apocalypsejohn.com

Τι θα συμβεί εαν η γη χτυπηθεί απο κομήτη;Ενα εκπληκτικό βίντεο της NASA !!!

Τι θα συμβεί εαν η γη χτυπηθεί απο κομήτη; Ενα εκπληκτικό βίντεο της NASA !!!

ΠΡΟΣΟΧΗ!Μην πατήσεις ποτέ www.GOGGLE.com !!! Δείτε το !! (Θα εκπλαγείτε!)

Δοκιμάστε την τύχη σας στο Bet365 Casino !! Live Dealers !!! 100 Euro ΔΩΡΕΑΝ !!!

Μπόνους Εγγραφής


Εκμεταλλευτείτε το φανταστικό 100% Μπόνους της bet365 για να ξεκινήσετε στο Καζίνο. Η bet365 θα ενισχύσει το λογαριασμό σας με ποσό ίσο με την πρώτη σας κατάθεση στο Καζίνο μέχρι ένα μέγιστο €100, δίνοντάς σας ακόμα περισσότερα χρήματα για να ξεκινήσετε να παίζετε σε οποιοδήποτε από τα 150 και περισσότερα σπουδαία παιχνλίδια που σας περιμένουν. Δε θα μπορούσε να είναι πιο εύκολο να ξεκινήσετε να παίζετε στο Καζίνο της bet365, γι' αυτό ανοίξτε το λογαριασμό σας τώρα.

ΜΟΥ Αρέσουν οι Δευτέρες


Κάθε Δευτέρα η bet365 μπορεί να σας βοηθήσει να αρχίσετε την εβδομάδα σας στο Καζίνο με ένα μεγάλο μπόνους κατάθεσης. Οι λογαριασμοί όλων των παικτών επανεξετάζονται τις Δευτέρες και δίνονται μπόνους με βάση τη δραστηριότητα στο Καζίνο κατά την προηγούμενη εβδομάδα. Με μπόνους να χαρίζονται κάθε βδομάδα, η Δευτέρα μπορεί να είναι η αγαπημένη σας ημέρα με τη bet365!


Μπλακτζάκ Bonanza


Η ώρα των τουρνουά έφτασε στο Καζίνο της bet365 με τον συνήθη διαγωνισμό μας Μπλάκτζακ Bonanza. Όσα και αν στοιχηματίσετε στο Μπλάκτζακ κατά την διάρκεια της προσφοράς, θα αυξάνετε τις πιθανότητές σας να κερδίσετε ένα από τα 200 εκπληκτικά χρηματικά βραβεία της bet365. Μπορείτε να κερδίσετε μέχρι €5.000, και ο παίκτης με τα περισσότερα στοιχήματα θα κερδίσει το απίστευτο ποσό των €500.


Νεό Slots Club


Το Slots Club της bet365 συνεζίζει τον Ιανουάριος, καθώς σας προσφέρουμε ακόμα μια βοήθεια με μεγάλα βραβεία μετρητών! Το Slots Club είναι ένας υπέροχος τρόπο για να απολαμβάνετε μια γκάμα από ειδικές προσφορές, σχεδιασμένες ειδικά φια παίκτες Slots παιχνιδιών. Η συμμετοχή είναι δωρεάν, οπότε το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να παίξετε στα Slot Παιχνίδια της bet365 για να γίνεται μέλος.


Τελευταία Προσφορά


Έχετε την ευκαιρία να αποκτήσετε ακόμα περισσότερα μεγάλα μπόνους από τα συνήθη, όποτε εσείς επιθυμείτε, καθώς η προσφορά της bet365, €3.000 Πακέτο Μπόνους επιστρέφει.


Σας επιτρέπει να αποκτήσετε μια σειρά από μπόνους, από €10 έως €200 κάθε φορά. Μπορείτε να επωφεληθείτε στο μέγιστο από αυτή τη μεγάλη προσφορά μέχρι και τέσσερις φορές κάθε εβδομάδα - το οποίο σημαίνει ότι υπάρχουν πάνω από €3.000 σε μπόνους διαθέσιμα κάθε μήνα με την bet365. Πατήστε Εδώ

Οι ρίζες τής σεξουαλικής καταπίεσης (Βίλχεμ Ράιχ)

«Η σεξουαλική καταπίεση της κοινωνίας αποτελεί ένα αντιδραστικό θέμα που έχει μεγάλη σημασία. Η κοινωνία δεν μπορεί να κάνει χωρίς την ανασταλτική της επίδραση πάνω στις κοινωνικές διαδικασίες, γιατί…προετοιμάζει την μετέπειτα υπακοή των ενηλίκων στην εξουσία του κράτους και του κεφαλαίου, καλλιεργώντας το φόβο απέναντι στην εξουσία σ’ όλα τα άτομα της κοινωνίας. Ακρωτηριάζει τις κριτικές πνευματικές δυνάμεις των καταπιεσμένων μαζών. Η σεξουαλική απώθηση καταναλώνει ένα μεγάλο μέρος ψυχικής ενέργειας που θα χρησιμοποιόταν διαφορετικά σε πνευματική δραστηριότητα. Τραυματίζει την ψυχική ακεραιότητα ενός τεράστιου αριθμού ανθρώπων. Αναστέλλει κι ευνουχίζει την δύναμη για εξέγερση στα υλικά καταπιεσμένα άτομα… Στο μέτρο πού μπορέσαμε να ανακαλύψουμε το κοινωνιολογικό νόημα της σεξουαλικής απώθησης και της καπιταλιστικής της λειτουργίας, δεν θά ‘ταν δύσκολο να βρούμε τις αντιφάσεις που δημιούργησε κι οποίες θα οδηγήσουν στην καταστροφή της».

«Οι άνθρωποι που ανατρέφονται με μια αρνητική στάση απέναντι στη ζωή και στο σεξ αποκτούν ένα άγχος ηδονής που ριζώνει φυσιολογικά σε χρόνιους μυϊκούς σπασμούς. Αυτό το νευρωτικό άγχος της ηδονής είναι η βάση στην οποία στηρίζεται η αναπαραγωγή των αρνούμενων την ζωή απόψεων για τη ζωή, που δημιουργούν δικτάτορες, από τους ίδιους του ανθρώπους. Είναι ο πυρήνας του φόβου για ένα ανεξάρτητο τρόπο ζωής προσανατολισμένο προς την ελευθερία. Αυτός ο φόβος γίνεται η σημαντικότερη πηγή δυνάμεως για κάθε μορφή πολιτικής αντιδράσεως και για την κυριαρχία μεμονωμένων ή ομάδων στην πλειοψηφία των εργαζομένων αντρών και γυναικών».


Βίλχεμ Ράιχ


Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
(Του Χρήστου Μουσουλιώτη)


Ο μεγαλοφυής αυτός επιστήμονας γεννήθηκε το 1897 και πέθανε το 1957. Ως μαθητής τού Φρόιντ υπήρξε ένας από τους πλέον ταλαντούχους και ο πατέρας τής ψυχανάλυσης τον αντάμειψε γι’ αυτό, δίνοντάς του εξέχουσες θέσεις στην Ψυχαναλυτική Κλινική τής Βιέννης, ενώ ήταν ακόμα πολύ νέος, στο ξεκίνημα τής επιστημονικής του καριέρας, παραμερίζοντας άλλους κορυφαίους και ηλικιωμένους συνεργάτες του. Έτσι, εξέθρεψε άθελά του ένα αβυσσαλέο μίσος από εκείνους τους ψυχαναλυτές που ένιωσαν ότι παραμερίστηκαν, μίσος που τον ακολούθησε σε όλη του τη ζωή.


Ο Ράιχ από πολύ νωρίς, ήδη από το ξεκίνημα τής επιστημονικής του καριέρας, είχε αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι η λίμπιντο τού Φρόιντ ήταν πραγματική ενέργεια και όχι μόνο μια έννοια και αυτό κατάφερε να το αποδείξει στην πορεία των επιστημονικών ερευνών του. Η κόκκινη κλωστή που διαπερνά κι ενώνει το έργο του, αλλά και ο θεμέλιος λίθος των ανακαλύψεών του στην ανθρώπινη παθολογία, θα μπορούσε να αποδοθεί με μια απλή πρόταση: Όσο περισσότερο εμποδισμένη είναι η δυνατότητα ολοκληρωμένου οργασμού και τής συνακόλουθης ενεργειακής εκφόρτισης, τόσο πιο πολύ οξύνονται οι ψυχικές παθήσεις. Αργότερα ανακάλυψε ότι η ανικανότητα ενεργειακής εκτόνωσης συνδέεται και με σωματικές ασθένειες που ονόμασε βιοπάθειες και η παραδοσιακή ιατρική θεωρεί απροσδιόριστης αιτιολογίας.


Ο Βίλχελμ Ράιχ ήταν ο άνθρωπος που είχε ασυνήθιστο μυαλό καταφέρνοντας να αναλύσει το ολοφάνερο, δηλαδή τον ενεργειακό παλμό στην έμβια και άβια φύση, καθώς και τις σημαντικότατες προεκτάσεις του στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Για τις θεωρίες και τις ανακαλύψεις του, εκδιώχθηκε από έξι κράτη. Διεγράφη από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα τής Δανίας. Διεγράφη από το Κομουνιστικό Κόμμα Γερμανίας και διεγράφη επίσης από το Κομουνιστικό Κόμμα Δανίας κι ας μην ήταν μέλος σε αυτό.


Οι φασίστες τον θεώρησαν κομουνιστή και πράκτορα τής Μόσχας. Οι κομουνιστές τον θεώρησαν αντεπαναστάτη και πράκτορα τής αστικής τάξης και εξαπέλυσαν πράκτορες και συμπαθούντες τον κομουνισμό για να τον εξοντώσουν. Οι ψυχαναλυτές τής εποχής του τον θεώρησαν “παρανοϊκό”, ή αιρετικό, τον αποκαλούσαν «προφήτη τού καλύτερου οργασμού» και τον διέγραψαν με μεθοδευμένες ραδιουργίες από την Διεθνή Ψυχαναλυτική Ένωση. Πενήντα χρόνια μετά το θάνατό του, το 2007, το Μουσείο Φρόιντ κάνοντας στροφή 180 μοιρών τον τίμησε με εντυπωσιακή έκθεση στη Βιέννη, αναγνωρίζοντας την τεράστια συμβολή του στις κοινωνικές επιστήμες. Οι φαρμακοβιομηχανίες τον φοβήθηκαν και η Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας των ΗΠΑ εξέφρασε στεναγμό ανακούφισης όταν κλείστηκε στη φυλακή.


Οι κολοσσιαίες ανακαλύψεις του, που ήταν πολύ πλατιές για το στενό μυαλό των ανθρώπων εκείνης τής εποχής – ίσως και των σημερινών – έγιναν αφορμή να θεωρηθεί από πολλούς τρελός. Άλλοι, απολύτως συνειδητά και με γκεμπελικό τρόπο διέδωσαν παρόμοιες φήμες. Ο Ράιχ αποτελεί μοναδική περίπτωση επιστήμονα στην καταγραμμένη ιστορία τού «πολιτισμού» μας, που η προσωπικότητά του βιτριολικά δυσφημίστηκε, και το επιστημονικό του έργο δέχθηκε λυσσασμένη επίθεση από εντελώς διαφορετικά οργανωμένα συμφέροντα και ομάδες ανθρώπων. Για παράδειγμα, τα βιβλία του απαγορεύτηκαν στη Σοβιετική Ένωση, κάηκαν και απαγορεύτηκαν στη ναζιστική Γερμανία και κάηκαν και απαγορεύτηκαν στο λίκνο της ελευθερίας και ασυδοσίας τις Ηνωμένες Πολιτείες τής Αμερικής.


Την αρχή έκαναν τα κομουνιστικά κόμματα απαγορεύοντας την διακίνηση των βιβλίων του σε Γερμανία, Αυστρία και ΕΣΣΔ. Τη σκυτάλη πήραν οι ναζί, απαγορεύοντας και καίγοντας τα. Ακολούθησε η Αμερική με ισοπεδωτικές τακτικές. Απαγόρευσε τα βιβλία του, τα έκαψε(!) κατέστρεψε επιστημονικές του συσκευές, απαγόρευσε οποιαδήποτε περαιτέρω εφαρμογή ανακαλύψεών του σε ανθρώπους, και το απίστευτο απαγορεύτηκε οποιαδήποτε συνέχιση ερευνών και πειραμάτων ακόμα και σε ζώα, όχι φυσικά για λόγους φιλευσπλαχνίας.


Το FBI τον παρακολούθησε κι ερεύνησε το παρελθόν του για χρόνια με σκοπό να βρει αιτίες για να τον απελάσει, χωρίς αποτέλεσμα. Συκοφάντες, οδήγησαν το FBI σε μια δεύτερη έρευνα, που κατέληξε στο πουθενά, αλλά οι συκοφαντίες περί “τρέλας”, έγιναν πλέον επίσημα απόρρητα έγγραφα, που τον συνόδευαν και καθόρισαν σε μεγάλο μέρος την αντίδραση κυβερνητικών υπηρεσιών σε κρίσιμα ζητήματα που τον αφορούσαν. Η γνωστή και «αμαρτωλή» Υπηρεσία Τροφών και Φαρμάκων των ΗΠΑ, η FDA, ξόδεψε εκατομμύρια δολάρια ερευνώντας το επιστημονικό του έργο και «ανακρίνοντας» ασθενείς του για να βρει στοιχεία που θα αποδείκνυαν ότι είναι τσαρλατάνος. Τελικά δεν κατάφερε να βρει τίποτα εναντίον του και με ψευδή στοιχεία, όπως φαίνεται από έγγραφά της που ήρθαν στο φως τής δημοσιότητας και με νομικίστικες κατηγορίες κατάφερε να τον κλείσει στη φυλακή, όπου, όπως καταγγέλλουν τα παιδιά του, δολοφονήθηκε.


Ο Ράιχ έζησε σε εφτά κράτη. Διώχθηκε από κρυφούς και φανερούς μηχανισμούς καταστολής έξι κρατών. Συκοφαντήθηκε πέρα από κάθε όριο. Οι ανακαλύψεις του παρερμηνεύθηκαν ωμά ή χρησιμοποιήθηκαν διαστρεβλωμένες από διάφορους ετερόκλητους και άσχετους διαδόχους τού έργου του. Παντρεύτηκε τρεις φορές κι έκανε τρία παιδιά. Εκτός από τις λαμπρές σπουδές του στην ιατρική, απέκτησε βαθιά γνώση στην ψυχολογία, κοινωνιολογία, βιολογία, βακτηριολογία, παθολογία, μαθηματικά, φυσική, χημεία, μηχανική, μετεωρολογία και αστρονομία. Εξελίχθηκε σε ικανότατο και ταλαντούχο ζωγράφο, γλύπτη και συγγραφέα, ενώ έπαιζε όργανο και πιάνο και συνέθετε μουσική. Προς το τέλος τής ζωής του ασχολήθηκε εμπεριστατωμένα με τα νομικά, που είχε ξεκινήσει να σπουδάσει και εγκατέλειψε για χάρη της ιατρικής. Ακόμα, θεμελίωσε μια νέα επιστήμη, την Οργονομία, που ερμηνεύει και μελετά τους νόμους κίνησης τής οργόνης ατομικά στον κάθε άνθρωπο, συνολικά στην κοινωνία και γενικότερα στη φύση.


Έχει γράψει εκατοντάδες άρθρα, δεκάδες βιβλία και περιμένει τους ερευνητές ασύλληπτος σε έκταση όγκος αρχείων, που είδαν το φως τής δημοσιότητας το 2007, με το άνοιγμα των αρχείων του, 50 χρόνια από το θάνατό του, όπως είχε ζητήσει ο ίδιος να γίνει με τη διαθήκη του.


Το ακόλουθο βιβλίο είναι μια μικρή αλλά εμπεριστατωμένη μελέτη και καλύπτει ένα φάσμα για την αιτιολογία της σεξουαλικής καταπίεσης.


Διαβάστε περισσότερα:http://www.pare-dose.net

Σημείο G (G-Spot) – Που βρίσκεται και πως θα το ανακαλύψετε!!!

Ήταν το έτος 1950, όταν ο Γερμανός γιατρός (μαιευτήρας-γυναικολόγος) Ερνστ Γκρέφενμπεργκ (Ernst Gräfenberg), δημοσίευσε την μελέτη του «Ο ρόλος της ουρήθρας στον γυναικείο οργασμό». Ο Γκρέφενμπεργκ, σ’ αυτήν την μελέτη, ανέφερε την ύπαρξη μιας ερωτογενούς περιοχής κοντά στην ουρήθρα, στο εμπρόσθιο κολπικό τοίχωμα, 5-7 εκατοστά περίπου από την είσοδο του κόλπου, και περιέγραφε την έκχυση υγρών, που προκαλούσε ο ερωτικός ερεθισμός του σημείου αυτού. 

Το «Σημείο G» είναι ένα πλέγμα σαν «σφουγγαράκι» από απολήξεις νεύρων, αδένων και αιμοφόρων αγγείων, που όταν ερεθιστεί έχει το μέγεθος ενός μικρού φασολιού. Το σημείο αυτό, που το 1981, ονομάστηκε από τους σεξολόγους Τζον Πέρι και Μπέβερλι Γουίπλ, προς τιμήν του Γκρέφενμπεργκ, «Σημείο G» («Gräfenberg spot» ή «G-Spot», από το αρχικό γράμμα του επωνύμου του), έμελλε να προκαλέσει διάσταση απόψεων στην επιστημονική κοινότητα. Πολλοί συμφώνησαν με την μελέτη του Γκρέφενμπεργκ, ενώ άλλοι έκαναν λόγο για γυναικολογικό…ούφο.


Οι περισσότερες απόψεις συγκλίνουν στην άποψη πως το περιβόητο «Σημείο G», δεν είναι μύθος, αν και δεν είναι βέβαιο πως το διαθέτουν όλες οι γυναίκες, παρ’ ότι υπάρχουν μελέτες που υποστηρίζουν ότι το «Σημείο G» είναι οι ρίζες των νεύρων της κλειτορίδας. Σύμφωνα με ιταλική έρευνα (Εμμανουέλε Τζανίνι, Πανεπιστήμιο της Ακουίλα), ο κολπικός οργασμός (που είναι πιο έντονος από τον κλειτοριδικό) οφείλεται ακριβώς στην ύπαρξη του «Σημείου G». Σύμφωνα με άλλες απόψεις, το «Σημείο G», το έχουν όλες οι γυναίκες, αλλά δεν αντιδρά σε όλες με τον ίδιο τρόπο ή ένταση. Από την άλλη, η κάθε γυναίκα αντιδρά διαφορετικά στον ερεθισμό του σημείου αυτού. Άλλες υποστηρίζουν ότι η καλύτερη στάση για την διέγερση του «Σημείου G», είναι να βρίσκεται η γυναίκα από πάνω, ενώ άλλες ότι η διείσδυση από πίσω (στα τέσσερα), είναι ο καλύτερος τρόπος για την «αφύπνιση» του «Σημείου G». Όταν ερεθίζεται το «Σημείο G», δημιουργεί στην γυναίκα το αίσθημα της ανάγκης για ούρηση, λόγο του ότι, όταν διεγείρεται, πιέζει την ουροδόχο κύστη.


Στο ακόλουθο βίντεο, αναλύεται η περιοχή όπου εντοπίζεται το «Σημείο G», καθώς και ο τρόπος που μια γυναίκα μπορεί να το ανακαλύψει (αν δεν το έχει ανακαλύψει ήδη).

Πατριτσια Περιστερη !!! Απλά Υπέροχη !!

Ο Περίεργος Θάνατος του Μεγάλου Αλεξάνδρου!!!!!!

Ένα από τα μεγαλύτερα ιστορικά αινίγματα, χειρότερο κι απ’ την ίδια την σφήκα της Αιγύπτου, είναι το ποιός σκότωσε τον Μέγα Αλέξανδρο. Κάποιοι αβασάνιστα θέλουν να χρεώσουν τον θάνατο του Αλεξάνδρου στους συντρόφους του. Σ’αυτούς δηλαδή που με την παραμικρή παράλειψη καθήκοντος την ώρα της μάχης, στις οποίες σημειωτέον ο Αλέξανδρος διεκδικούσε πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο, θα μπορούσαν αναρίθμητες φορές να επιφέρουν τον θάνατο του ακατάβλητου στρατηλάτη απ’ την Μακεδονία. Κάποτε μάλιστα, όταν ο στρατηγός του Παρμενίων, του έγραψε να προσέξει τον φίλο και προσωπικό του γιατρό Φίλιππο, ως πιθανό προδότη και δηλητηριαστή του, αυτός πρώτα διάβασε το γράμμα και με το ένα χέρι παρέδωσε στον γιατρό του Φίλιππο την επιστολή που τον κατηγορούσε για προδοσία και με το άλλο πήρε απ’ τα χέρια του το φάρμακο και το ήπιε μπροστά σ’ όλους, χωρίς φυσικά να βλαφτεί. 

Οι άνθρωποι που ακολουθούσαν τον Αλέξανδρο, είχαν απόλυτη συναίσθηση, της ανεπανάληπτης ιστορικής εποποιίας που ζούσαν κοντά του και γνώριζαν ότι τα ονόματά τους θα γραφούν για πάντα στο φωτεινότερο στερέωμα της ιστορίας. Στην απεγνωσμένη όμως αναζήτηση μιας πιθανής σκευωρίας κατά της ζωής του Αλεξάνδρου, πολλοί ιστορικοί κατέληξαν σε κάποιες πιθανές εκδοχές.

Ο Πλούταρχος αναφέρεται σε διάφορα πιθανά σενάρια ενοχής, με βασικότερα, αυτό της διχόνοιας που υποκίνησε η μητέρα του Αλέξανδρου Ολυμπιάδα με τον διοικητή της Ευρώπης στρατηγό Αντίπατρο, και τον γιο του Κάσσανδρο. Στις συνωμοσίες δηλητηριασμού εμπλέκουν, τους δύο οινοχόους του Αλεξάνδρου τον Μήδιο και Ιόλλα (γιο του Αντίπατρου), αλλά και τον δάσκαλό του, τον άριστο άνθρωπο και πανεπιστήμονα Αριστοτέλη. Ασφαλώς και κάποια σενάρια δολοφονίας του Αλεξάνδρου απ’ την πλευρά των Ελλήνων, δεν στερούνται ενδείξεων, αλλά ο τρόπος της θανάτωσης του Αλεξάνδρου, είναι που μας παραπέμπει έντονα σε χαλδαιο-περσικό τρόπο δολοπλοκίας, κάτι που αδικαιολόγητα παραβλέπουν οι ιστορικοί. Φυσικά δεν φιλοδοξούμε εδώ, να λύσουμε τον γρίφο, ποιός σκότωσε τον Μέγα Αλέξανδρο. Αλλά είναι νομίζω μέσα στα πλαίσια της μελέτης μας, να υπογραμμίσουμε την εξαιρετική πιθανότητα ανάμειξης του χαλδαιικού ιερατείου, στην δολοφονία του Αλεξάνδρου και την ενδεχόμενη παρουσία του μαγγανευτή δόλου, στα σημαντικότερα σταυροδρόμια της ιστορίας. Ο Αλέξανδρος μετά την εκπληκτική νίκη του κατά του Δαρείου πρώτα στον Γρανικό μετά στην Ισσό και κατόπιν στα Γαυγάμηλα, έφτασε στην Βαβυλώνα το 331 π.Χ. όπου και του παρέδωσαν την πόλη αμαχητί.Επτά χρόνια μετά το τέλος της εκστρατείας στα βάθη της Ασία και την Ινδία, το 324 επέστρεψε στην Βαβυλώνα κατακτητής «ολόκληρης» της Ασίας, με δεδηλωμένη την πρόθεσή του, να κάνει την Βαβυλώνα πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας του.

Να λοιπόν η άλλη πλευρά των γεγονότων, που ποτέ δεν φωτίζεται αρκετά: «Με τον τερματισμό του πολέμου (με τους ορεσίβιους Κοσσαίους) ο Αλέξανδρος βάδιζε πλέον με βραδύ ρυθμό προς την Βαβυλώνα. Ενώ απείχε τριακόσια στάδια απ’ την Βαβυλώνα, οι λεγόμενοι Χαλδαίοι, αστρολόγοι με μεγάλη φήμη, που συνήθιζαν να προλέγουν τα μέλλοντα, με αρχηγό τους κάποιον Βελεφάντη, μήνυσαν στον Αλέξανδρο, ότι προείδαν τον επικείμενο θάνατό του στην Βαβυλώνα. Πρόσταξαν δε να ειδοποιήσουν τον βασιλιά για τον κίνδυνο που τον απειλούσε και τον συμβούλεψαν με κανένα τρόπο να μην εισέλθει στην πόλη. Είπαν δε πως μπορεί να διαφύγει τον κίνδυνο (του θανάτου) αν αναστηλώσει τον τάφο του Βήλου, τον γκρεμισμένο από τους Πέρσες, παραιτηθεί απ’ την είσοδό του στην Βαβυλώνα και δεχθεί να προσπεράσει δίπλα απ’ την πόλη. Όταν ο Αλέξανδρος έμαθε για την προφητεία των Χαλδαίων κατεπλάγη και αναλογιζόμενος την οξύνοια και την φήμη αυτών των ανθρώπων ταράχθηκε. Τότε έστειλε μεν στην πόλη πολλούς απ’ τους φίλους του, αλλ’ αυτός αλλάζοντας δρόμο παρέκαμψε την Βαβυλώνα και στρατοπέδευσε σε απόσταση διακοσίων σταδίων απ’ αυτήν. Το γεγονός αυτό προκάλεσε γενική κατάπληξη κι αμέσως τον επισκέφθηκαν πολλοί άλλοι Έλληνες και μεταξύ των φιλοσόφων και ο Ανάξαρχος. Αυτοί όταν έμαθαν την αιτία του πράγματος, εξάντλησαν όλη τους την πειστική δύναμη με επιχειρήματα απ’ την φιλοσοφία και τον μετέπεισαν σε τέτοιο βαθμό που καταφρόνησε κάθε μαντική τέχνη και περισσότερο αυτή των περίφημων Χαλδαίων. Έτσι ο βασιλιάς σαν να ήταν ψυχικά λαβωμένος και θεραπεύθηκε από τους λόγους των φιλοσόφων, εισήλθε τελικά μετά δυνάμεως στην Βαβυλώνα» Διοδ. Σικελιώτης 17. 112.

Στο θέατρο της ιστορίας, οι ιερείς της Βαβυλώνας μασκαρεμένοι σε αυτόκλητους σωτήρες, έφερναν στον Αλέξανδρο δώρο μια ευκαιρία διαφυγής, από αφανισμό που… οι ίδιοι είχαν επινοήσει! Σωτηρία υπήρχε… αλλά μόνο εάν και εφόσον ο μεγαλειώδης Έλληνας, δεχόταν να παραιτηθεί απ’ την πορεία του! Η πιο πονηρή «αλεπού» της ιστορίας, το χαλδαιικό ιερατείο, ξάφνιασε το πιο ρωμαλέο λιοντάρι της παγκόσμιας ιστορίας, τον Μέγα Αλέξανδρο! Ο στρατηλάτης με το ένστικτο του αήττητου ηγέτη, διαισθάνθηκε τον κίνδυνο και κοντοστάθηκε αναστατωμένος.

Οι «παντογνώστες» όμως «σοφοί» συνοδοί του, με αρχηγό τους κάποιον ανόητο Ανάξαρχο, έσπευσαν να τον καθησυχάσουν… και το πέτυχαν! Η ασφάλεια του Αλέξανδρου, ήταν στα χέρια ανθρώπων που είχαν παντελή άγνοια της χαλδαιικής πανουργίας. Κατά φαντασία φιλόσοφοι, κατ’ ουσία αφελείς καθησυχαστές, δεν κατάφεραν ούτε υποθετικά να αναγνωρίσουν στα λόγια των Χαλδαίων, κάποια έμμεση απειλή κατά της ζωής του Αλεξάνδρου!

Οι ανάξιοι αυτοί φύλακες της ζωής του μεγάλου βασιλιά, δεν γνώριζαν τίποτε για τους άθλους των Χαλδαίων, αγνοούσαν εντελώς το αόρατο οπλοστάσιο και τα απίθανα υλικά της δηλητηριο-μαγγανείας. Δεν γνώριζαν τα αναρίθμητα προσωπεία του χαμογελαστού δόλου, του αυτόκλητου σωτήρα, την θεατρική δουλοπρέπεια, την υποκριτική φιλία και τις αλάνθαστες συνταγές σεξουαλικής σαγήνης χάριν διείσδυσης στο περιβάλλον του προεπιλεγμένου στόχου-θύματος.

Στην πραγματικότητα δεν είχαν ιδέα για τα ύπουλα, αποτελεσματικά όπλα της Ανατολής. Ήταν λοιπόν φυσικό, να μην μπορούν ούτε το μέγεθος ούτε τον τύπο της αντιπαλότητας να υποθέσουν. Ανίκανοι να συλλάβουν έστω και αμυδρά την έμμεση απειλή των Χαλδαίων κατά της ζωής του Αλεξάνδρου, πνιγμένοι μέσα στην ίδια τους την φιλοσοφική φλυαρία, δεν είδαν την ιστορική ευκαιρία να ανταποδώσουν τις απειλές των μάγων.Χρησιμοποιώντας την ίδια θεολογική γλώσσα, θα μπορούσαν να απειλήσουν τους Μάγους λέγοντας για παράδειγμα ότι κάποια ήθη, έθιμα ή προφητείες των Μακεδόνων απαιτούσαν τον θάνατο όλων εκείνων, που ανακοινώνουν τέτοιες απειλητικές προβλέψεις κατά της ζωής του μεγάλου βασιλέως. Στην περίπτωση μάλιστα, που μετά τις προφητείες εναντίον του, απειλήσει πράγματι οτιδήποτε την ζωή του Αλεξάνδρου, με βάση αυτά τους τα έθιμα, οι πρώτοι που θα θανατωθούν, θα είναι εκείνοι που έφεραν την απειλητική προφητεία στον βασιλιά.

Μια τέτοια έντεχνη αντιστροφή της απειλής, διατυπωμένη μάλιστα στην δική τους γλώσσα των θεολογικών υπαινιγμών, θα έβαζε τα αναμένα κάρβουνα ξανά πίσω στα δικά τους χέρια και θα τους ανάγκαζε να ξανασκεφτούν πολύ καλά πριν αποπειραθούν να κάνουν πράξη με οποιονδήποτε τρόπο τις απειλητικές τους «προφητείες». Μια τέτοια ξεκάθαρη προειδοποίηση μάλλον θα ανάγκαζε τους μάγους να σκεφτούν όλους τους δυνατούς τρόπους για να προστατέψουν την ζωή του Αλέξανδρου γιατί η επιβίωσή τους θα είχε άρρηκτα δεθεί με την δική του.

Δυστυχώς η ανικανότητα αυτή την φορά, περίσσεψε απ’ την μεριά των Ελλήνων. Οι Έλληνες «σοφοί», που περιστοίχιζαν τον Αλέξανδρο, στην συγκεκριμένη περίπτωση αποδείχθηκαν εξαιρετικά ανεπαρκείς. Με αόριστες μεγαλοστομίες και ηρωολογίες, υποβάθμισαν το περιστατικό, μιλώντας απαξιωτικά κατά «της χαλδαιικής μαντικής τέχνης»… χωρίς καν να την γνωρίζουν!

Η Ελληνική σοφία, δεν ήταν σε θέση να υποθέσει ότι για τους μάγους, η πρόγνωση θανάτου ήταν ξεκάθαρη δήλωση δολοφονικής πρόθεσης.Η συλλογιστική ήταν και παραμένει απλή: κανένας μάγος δεν θα ήθελε να αστοχήσουν οι προβλέψεις του, κατά συνέπεια όλοι οι προφήτες θα έκαναν το παν για να επαληθευθούν, άρα ο μηχανισμός επαλήθευσης των προφητειών είναι οι ίδιοι οι προφήτες. Όμως, αγνοώντας εντελώς τον αντίπαλο η ελληνική σοφία δεν κατάφερε να αντιτάξει την παραμικρή αντιπανουργία. Αντιθέτως, διέλυσαν τους φόβους του Αλέξανδρου, τον αφόπλισαν εντελώς από κάθε επιφύλαξη και τον οδήγησαν απροστάτευτο στην Βαβυλώνα, ανάμεσα στους ονομαστούς, αλλά γερασμένους, ανίσχυρους και ακίνδυνους όπως νόμισαν μάγους. Απόδειξη της παντελούς αδιαφορίας απέναντι στις προειδοποιήσεις των μάγων αλλά και της σοβαρής έλλειψης αυστηρής περιφρούρησης του Αλεξάνδρου ήταν το εξής ενδεικτικό γεγονός: «ένας απ’ τους ντόπιους (σκλάβους) που ήταν δεμένος λύθηκε και χωρίς να γίνει αντιληπτός απ’ τους φρουρούς πέρασε την αυλή και τις θύρες του παλατιού και μπήκε μέσα χωρίς να τον εμποδίσει κανείς. Πλησίασε τον βασιλικό θρόνο, φόρεσε την βασιλική στολή και το διάδημα, κάθισε στον θρόνο (του Αλεξάνδρου) και έμεινε εκεί ησυχάζων. Όταν το έμαθε ο Αλέξανδρος εξεπλάγη δια το παράδοξον… θυσίασε στους αποτρόπαιους θεούς, αλλά ήταν όλος αγωνία και έφερε στο νου του την προφητεία των Χαλδαίων και τους φιλοσόφους που τον έπεισαν να μπει στην Βαβυλώνα κατέκρινε την δε τέχνη των Χαλδαίων και την αγχίνοια εθάυμαζε και βλαστημούσε όσους με ευφυολογήματα περί πεπρωμένου μίλησαν» Διοδ. Σικελιώτης 17.116.1-4.

Οι βλαστήμιες όμως, εκτόνωσαν μάλλον τις ανησυχίες παρά βοήθησαν τον Αλέξανδρο. Φαίνεται πως η γενικότερη οργάνωση ασφάλειας και περιφρούρησης του Αλέξανδρου είχε αποδιοργανωθεί. Την εικόνα της εγκατάλειψης και της ανεπαρκούς περιφρούρησής του από τους σωματοφύλακές του, συμπληρώνει μια τριήμερη περιπέτεια του Αλεξάνδρου στους δαιδαλώδης βάλτους της Βαβυλώνας. «το πλοιάριο του Αλεξάνδρου ξέκοψε από τα άλλα και για τρεις μέρες και τρεις νύχτες χάθηκε και περιπλανήθηκε στα κανάλια, τόσο που φοβήθηκε ότι δεν θα σωθεί. Όλα αυτά τα ανέφερε στους μάντεις ως άσχημα προμηνύματα». Διόδ. Σικελιώτης 17.116.5-6

Ο ίδιος ο Αλέξανδρος λοιπόν δεν φαίνεται πως ήταν άμοιρος αυτών των εξελίξεων, αφού με εξαιρετικά ταχείς ρυθμούς και με πολυάριθμους μεικτούς γάμους και προνόμια, προσπαθούσε να γεφυρώσει το χάσμα των δύο κόσμων. Κατά την επιστροφή του στην Βαβυλώνα ο Αλέξανδρος, σταμάτησε στα Σούσα και τέλεσε τους γάμους του με την Στατείρα την κόρη του Δαρείου. Πάντρεψε 90 αξιωματικούς του και 10.000 στρατιώτες του με Περσίδες. Ο φίλος του Ηφαιστίων πήρε κι αυτός μια κόρη του Δαρείου. Πέντε ημέρες και πέντε νύχτες κράτησαν τα μεγαλοπρεπή γλέντια των μεικτών αυτών γάμων.

Στα Σούσα ο Αλέξανδρος: «τρισμυρίους (30.000) νέους επέλεξε, ελληνικά γράμματα τους δίδαξε και στην μακεδονική πολεμική τέχνη τους εκπαίδευσε, πολλούς δε και επιστάτες (αξιωματικούς!) κατέστησε»

Χαρακτηριστική είναι επίσης η λεπτομέρεια που δείχνει τον Αλέξανδρο να κρατάει ακόμα και τους δούλους του Δαρείου στην υπηρεσία του: «και ο ευνούχος είπε κλαίγοντας. Τώρα είμαι δικός σου δούλος, ενώ προηγουμένως ήμουν του Δαρείου» Διοδ. Σικελιώτης 17.66.4. Ο Μακεδόνας ηγέτης λοιπόν, απλούστατα δεν ήταν σε θέση να αντιληφθεί τον κόσμο της ανατολίτικης μαγείας. Απ’ το συζυγικό του κρεβάτι, μέχρι τον άμεσο υπηρετικό και στρατιωτικό του περίγυρο, ήταν πια ζωσμένος από εξελληνισμένους Πέρσες, των οποίων τις καταβολές, τις προθέσεις και τους μυστικούς όρκους εκδίκησης, κανείς και ποτέ δεν θα μπορούσε να ανακαλύψει.

Κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει, πώς ο Αλέξανδρος που τυπικά ήταν ο φοβερότερος εχθρός των Περσών, ο κατακτητής και ο καταστροφέας της Περσικής αυτοκρατορίας, αυτός που έστω δικαιωματικά, άρπαξε 50.000 τάλαντα χρυσού απ’ τα Σούσα και 120.000 τάλαντα άλλους θησαυρούς απ’ την Περσέπολη … πώς ήταν δυνατόν να πίστεψε πως μπορούσε να κάνει τους κατασυντριμμένους απ’ το χέρι του Πέρσες, ακίνδυνους φίλους και υπηρέτες του;

Είναι γνωστό ότι σε μια στιγμή εκδίκησης για τις ασταμάτητες αναίτιες επιδρομές των Περσών κατά των Ελλήνων, ο Αλέξανδρος με την σιωπηρή συγκατάθεσή του, επέτρεψε: «στην Αθηναία ετέρα Θαΐδα και πλήθος άλλων γυναικών, να πυρπολήσουν την Περσέπολη, την χιλιόστυλη περσική πρωτεύουσα, την οποία ο Αλέξανδρος χαρακτήριζε ως την πιο επικίνδυνη πόλη της Ασίας, αλλά και την πλουσιότερη πόλη στον κόσμο». (Διοδ. Σικελιώτης 17.72)

Θα ήταν λοιπόν ποτέ δυνατόν, κάποιοι, έστω ένας μικρός αριθμός απ’ τους ηττημένους Πέρσες, να μην φιλοξενούν άσβεστο κρυφό μίσος και μυστικούς όρκους εκδίκησης, κατά του ανθρώπου που έγινε αφορμή να χάσουν τους προσφιλείς τους, τα σπίτια τους, τις αμύθητες περιουσίες τους, τα προνόμια και την χλιδή της ζωή τους; Κι όμως οι προσπάθειες αυτές της υπερβολικής, σχεδόν βίαιης και κυριολεκτικής ένωσης Περσών και Μακεδόνων, συνεχίσθηκαν αμείωτες απ’ την μεριά του Αλεξάνδρου, προκαλώντας δικαιολογημένη αγανάκτηση μεταξύ των βετεράνων Μακεδόνων του στρατεύματος. Ο Αλέξανδρος «διευθέτησε» αμέσως το πρόβλημα αποστρατεύοντας 11.500 βετεράνους, που τους έστειλε πίσω στην Ελλάδα με πολλά προνόμια! Η διένεξη εκτονώθηκε με ένα γιγάντιο συμπόσιο συμβιβασμού 9.000 ατόμων!

Όλα δείχνουν ότι οι αρχικές επιφυλάξεις, είχαν δώσει την θέση τους στο άπιαστο όνειρο της συνένωσης και της συναδέλφωσης των δύο λαών. Κανείς πια δεν μπορούσε να συγκρατήσει τον Αλέξανδρο απ’ το να ανοίγει διάπλατα τις πύλες των ευκαιριών, σ’ αυτούς που μόλις χθες είχαν κάθε λόγο να τον θέλουν νεκρό. Στα Εκβάτανα, λίγο πριν από την είσοδό του στην Βαβυλώνα, ο Ηφαιστίωνας εμφάνισε επίμονο πυρετό. Ξεφεύγοντας από την επιτήρηση του γιατρού του, ήπιε ένα μεγάλο κύπελλο (νερωμένο) κρασί και λίγο αργότερα πεθαίνει. Ο Αλέξανδρος τον μετέφερε και θρήνησε τον χαμό του σαν ήρωας τραγωδίας. Χαρακτηριστική είναι η απαίτησή του, να σβήσουν οι Χαλδαίοι το άσβεστο ιερό τους πυρ, προς τιμή του θανόντος.

Την άνοιξη του 323 εφτά χρόνια μετά την πρώτη του είσοδο στην Βαβυλώνα, ο Αλέξανδρος επέστρεψε σ’ αυτήν φορτωμένος χαλδαιο-περσικά στρατεύματα υπηρετικό προσωπικό και νύφες, αποφασισμένος να κάνει την πάλαι ποτέ ένδοξη πόλη του Ναβουχοδονόσορα πρωτεύουσά του. Με γιορτές και παραστάσεις υποδέχεται 3.000 καλλιτέχνες και πρέσβεις απ’ την Ελλάδα και άλλα μέρη της αυτοκρατορίας του. Η Βαβυλώνα βρισκόταν πράγματι στο θεωρητικό κέντρο της αχανούς αυτοκρατορίας του. Οι προθέσεις του αυτές αρχίζουν πλέον σταθερά και υλοποιούνται. Στην θέση του ονομαστού πύργου της Βαβυλώνας, υπήρχε πια μόνο ένα βουνό από πηλό και πλίθες που έπρεπε να παραμεριστούν, για να μπορέσει να θέσει τα νέα θεμέλια του. Ο Αλέξανδρος αρχίζει την ανοικοδόμηση της Βαβυλώνας, διατάζοντας την απομάκρυνση των χωμάτων. Σύμφωνα με τον Στράβωνα: «με τον παραμερισμό των ερειπίων ασχολήθηκαν 10.000 άνθρωποι για δύο μήνες». Στραβ.16.1.5.26. Ήταν πια φανερό, ότι ο Αλέξανδρος θα ανάσταινε εκ βάθρων την Βαβυλώνα! Η ανοικοδόμηση όμως του πύργου, ουδέποτε πραγματοποιήθηκε λόγω του πρόωρου θανάτου του Αλεξάνδρου, μετά από επίμονο πυρετό δώδεκα ημερών.

Οι συνθήκες του θανάτου περιγράφονται ὡς εξής: «στις δε εφημερίδες αυτά είναι γραμμένα περὶ της νόσου... στον λουτρώνα μισοκοιμόταν (καθηύδε) με πυρετό, αφού δε λούστηκε, στου Μήδιου πήγε διακινδυνεύοντας (την εξέλιξη της υγείας του) και διημέρευε. Αργά ξαναλούστηκε... με ισχυρό πυρετό δίψασε σφόδρα και ήπιε οίνο... έφαγε, και την νύχτα ὁ πυρετός του χειροτέρεψε» (Πλούταρχος, «Αλέξανδρος»,75.6-76.3). Σημειώνεται εδώ ότι ὁ Αλέξανδρος είχε ήδη πυρετό, πριν βρεθεί στο σπίτι
των οινοχόων του, Μήδιου και Ἰόλλα.

Ὁ Διόδωρος ὁ Σικελιώτης γράφει πως αμέσως μετά την τριήμερη ταλαιπωρία του στους βάλτους της Βαβυλώνας και ενώ ακόμα ευχαριστούσε με θυσίες τους θεοὺς για την διάσωσή του, «προσεκλήθη από τον οινοχόο του Μήδιο. Προς τιμήν του θανάτου του Ηρακλή ήπιε πολύ κρασὶ (ένδειξη μεγάλης δίψας, όπως και στην περίπτωση του Ηφαιστίωνα;). Ξαφνικά αναστέναξε με δυνατή κραυγή από έναν πόνο που τον διαπέρασε και υποβασταζόμενος από φίλους μεταφέρθηκε στο δωμάτιό του. Όλοι έσπευσαν να προσφέρουν βοήθεια, το πάθος όμως χειροτέρευε. Οι γιατροί δεν κατάφεραν να τού προσφέρουν βοήθεια. Οι πόνοι χειροτέρεψαν, και χάνοντας κάθε ελπίδα να σωθεί, έβγαλε το δακτυλίδι του και ερωτηθείς σε ποιόν να το παραδώσουν απάντησε: “Τῷ κρατίστῳ”. Έτσι πέθανε ὁ Αλέξανδρος, αφού βασίλεψε δώδεκα χρόνια και εφτὰ μήνες και επιτέλεσε τα μεγαλύτερα κατορθώματα απ’ όλους τους βασιλείς, όχι μόνον απ’ αυτοὺς που έζησαν πριν απ’ αυτόν άλλα και απ’ τους μεταγενέστερους μέχρι των ημερών μας. Επειδή κάποιοι ιστορικοί διαφωνούν περί (της αιτίας) του θανάτου του Αλεξάνδρου και υποστηρίζουν ότι δια φαρμάκου θανασίμου αυτός επήλθε, κρίνομε αναγκαίο να μην παραλείψουμε την άποψη τους αυτήν» (Διόδ. Σικελιώτης, 17.117).

Οι Χαλδαίοι ιερείς αποδεδείχθηκαν πέρα για πέρα αληθινοί. Κατάφεραν να προβλέψουν και προφανώς να επιβάλουν τον θάνατο του Αλεξάνδρου. Οι Έλληνες άργησαν πολύ να σκεφτούν το ενδεχόμενο δηλητηριασμού του βασιλιά τους: «Τα περισσότερα απ’ αυτά κατά λέξιν στις εφημερίδες (του Αλεξάνδρου) ήταν γραμμένα. Φαρμακείας (δηλητηριασμού) υποψία ουδείς είχε πάραυτα» (Πλούταρχος, «Αλέξανδρος», 77.1-2).

Ὁ Αρριανὸς γράφει ότι μόνον ὁ Αλέξανδρος είχε κάποιες υποψίες στην σωστή κατεύθυνση, στις οποίες όμως κανείς, ούτε καν αργότερα, δεν έδωσε οποιαδήποτε συνέχεια «κάτι ύποπτο υπήρχε σ’ αυτό απ’ τους Χαλδαίους, οι οποίοι όχι από μαντεία άλλα μάλλον για δική τους ωφέλεια εμπόδιζαν την είσοδο του Αλεξάνδρου (στην Βαβυλώνα)...ὁ Αλέξανδρος είχε κατά νου την ανοικοδόμηση (των ναών και γενικότερα της Βαβυλώνας), όταν όμως αυτός αποχώρησε (για την εκστρατεία των Ινδιών), αυτοὶ (οι ιερεῖς) μαλθακῶς (με αδιαφορία) ἀνθήψαντο (απέφυγαν) του έργου... και επειδή οι Χαλδαῖοι τα του θεού ενέμοντο, ύποπτοι ήσαν στον Αλέξανδρο, ότι δεν ήθελαν να εισέλθῃ στην Βαβυλώνα, για να μη στερηθούν ούτε προς ολίγον (λόγῳ των επισκευών) των χρημάτων την ωφέλεια» (Φλάβιος Αρριανός, «Αλεξάνδρου Αναβάσεως», 7.17.1-4).

Ὁ Διόδωρος Σικελιώτης (90-20 π.χ.) έγραψε περίπου 300 χρόνια μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου. Ὁ Πλούταρχος(46-127 μΧ.) εκατό χρόνια μετά απ’ αυτόν και τέλος ὁ Φλάβιος Αρριανὸς (95-175 μΧ.) έγραψε 450 περίπου χρόνια μετά τα γεγονότα. Και οι τρεις συμβουλεύθηκαν προγενέστερα ιστορικά κείμενα, ακόμα και τις «εφημερίδες» του Αλεξάνδρου, κι όμως, για την ολοφάνερη εκδοχή ανάμιξης των Χαλδαίων στον θάνατο του Αλεξάνδρου δεν αναφέρουν ούτε λέξη. Γιατί άραγε; Τί εμπόδιζε αυτοὺς τοὺς ανθρώπους να δουν, ότι στοὺς Χαλδαίους αναλογεί οπωσδήποτε ίση μερίδα πιθανής ανάμιξης στον θάνατο του Αλεξάνδρου, ώστε να μας αφήσουν την πολύτιμη γνώμη τους, την οποία δεν θα μπορούσαν να παρακάμψουν οι ιστορικοὶ του μέλλοντος; Έτσι μέχρι σήμερα οι συγγραφικοί υποψιασμοί (εκτός σπανίων εξαιρέσεων), χωρίς να μπορούν να στηριχθούν σε κάποιον ιστορικό υπαινιγμό κατά των Χαλδαίων, φτάνουν μόνο μέχρι τοὺς ιδιοτελείς λόγους της ψευδοπροφητείας των Χαλδαίων, άλλα δεν προχωρούν ποτέ σε καταγγελία ενδεχόμενης ανάμιξής τους στον θάνατο του Αλεξάνδρου.

Να ένα τυπικό παράδειγμα: "Οι ιερεῖς τις Βαβυλώνας προσπάθησαν να εμποδίσουν τον Αλέξανδρο να μπει στην πόλη, προβάλλοντας κάθε σκοτεινή προφητεία, (επειδή) ἡ ανοικοδόμηση του ναού Ἐσαγίλα και του πύργου Ἐτεμενάκι δεν είχε γίνει και τα χρήματα που είχαν προβλεφθεί (απ’ τον Αλέξανδρο) για τον σκοπό αυτόν (πριν φυγή για την εκστρατεία της Ινδίας), δεν τα διέθεσαν οι ιερεῖς για τοὺς θεοὺς αλλά για την δική τους τσέπη. Οι ιερεῖς δεν κατόρθωσαν να πείσουν τον Αλέξανδρο, κι αυτός μπήκε στην πόλη. Και τότε συνέβη αυτό που είχαν φοβηθεί οι ιερεῖς, ὁ κυρίαρχος Αλέξανδρος διέταξε την έναρξη των έργων και την παράδοση του δέκατου της περιουσίας του ναού στο βασιλικό ταμείο.Γεμάτος ενέργεια ὁ Αλέξανδρος αρχίζει τις προετοιμασίες για νέες μεγάλες επιχειρήσεις. Έτσι σχεδιάζει τον περίπλου της Αραβίας και για τον σκοπό αυτόν δημιουργεί λιμάνι κοντά στην Βαβυλώνα και ναυπηγεί έναν τεράστιο στόλο από χίλια πλοία. Οι εργασίες προχωρούν γρήγορα, και την άνοιξη του 323 π.χ. διοργανώνονται ασκήσεις με τριήρεις. Ὁ Αλέξανδρος ήταν πολύ αισιόδοξος, όμως οι χρησμοί και τα ωροσκόπια των αστρολόγων προμηνύουν συμφορά" (Petra Eisele, «Βαβυλώνα», σελ. 344).

Αν και ὁ Αλέξανδρος υποψιάστηκε οικονομικά κίνητρα πίσω απ’ την απόπειρα απομάκρυνσής του απ’ την Βαβυλώνα, εν τούτοις είναι βέβαιο ότι υπήρχε ακόμα ένας λόγος που δεν μπορούσε να τον υποθέσει, κι αυτός ήταν ὁ σημαντικότερος: ἡ Βαβυλώνα ήταν καταραμένη: «και ἡ Βαβυλώνα, ἡ δόξα και το καύχημα των Χαλδαίων, σαν τα Σόδομα και τα Γόμορρα που κατέστρεψε ὁ θεός θα γίνει. Δεν θα την κατοικήσουν ποτέ πια, ούτε και θα κατασκηνώσει κανείς εκεί στοὺς αιώνες... μόνο θεριά της ερήμου, σειρήνες,δαιμόνια και ονοκένταυροι (;!) θα κατοικούν εκεί, και εχίνοι (σκαντζόχοιροι θα) νεοσσοποιήσουσιν στις οικίες αυτών» (Ἠσαΐας, 13.19-22). «Κι εσύ Βαβυλώνα, γρήγορα θα καταστραφείς και μακάριος όποιος σου ανταποδώσει όσα έκανες. Μακάριος όποιος πιάσει και συντρίψει τα βρέφη 16 σου στον βράχο.» (Β.Β. Ψαλμός 137 ἢ 136).

Απ’ την εποχή του Ἠσαΐα λοιπόν ἡ Βαβυλώνα ήταν καταραμένη να παραμείνει στην αφάνεια. Ἡ κατάρα αυτή του αιώνιου αφανισμού της ήταν ἡ ιστορική απάντηση του “θεού” (ιερατείου) της Βίβλου σ’ αυτοὺς που ισοπέδωσαν τον ναό της λατρείας του και την ιερή πόλη της Ιερουσαλήμ. Με την ανάδειξή της σε υπέρλαμπρη παγκόσμια πρωτεύουσα από τον Αλέξανδρο, κάθε έννοια εκδίκησης και ανταπόδοσης θα γινόταν ιστορικός περίγελος. Ὁ Αλέξανδρος λοιπόν, αυτός ὁ αμετάπειστος Μακεδόνας αυτοκράτορας, που ήθελε την Βαβυλώνα πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας του, έπρεπε να πεθάνει τώρα, πριν προλάβει να ανοικοδομήσει την καταραμένη Βαβυλώνα, την μοναδική πόλη της ιστορίας που χρεώθηκε την έως εδάφους συντριβή της Σιών, της ιερής πόλης του Γιαχβέ.

Ποιά μπορεί όμως να ήταν μία πιθανή αιτία θανάτου του Αλεξάνδρου; Και γιατί γίνεται λόγος για δηλητηριασμό του, αφού “κανένα” απ’ τα συνηθισμένα δηλητήρια δεν παρουσιάζει συμπτώματα πυρετού; Για να γίνει κατανοητή στην πραγματική της έκταση ἡ φθοροποιός μαγγανεία, πρέπει στα υλικά της όπλα να συμπεριλάβουμε και τα μολυσματικά υλικά.

Με τα γνωστά σε μάς συμπτώματα ὁ τυφοειδής πυρετός (typhoid fever) είναι μία εξαιρετικά πιθανή αιτία θανάτου για τον Αλέξανδρο. Ἡ μικροβιακή μολυσματική πρώτη ύλη είναι εύκολο να βρεθεί κατά τοὺς καλοκαιρινούς κυρίως μήνες, αφού: «ὁ βάκιλος (του Eberth) πολλαπλασιάζεται σε μολυσμένα νερά από τα κόπρανα και τις εκκρίσεις ανθρώπου που έχει νοσήσει. Συχνά όμως ακόμα και στα κόπρανα ανθρώπων που δεν έχουν νοσήσει υπάρχει ὁ βάκιλος του τυφοειδούς πυρετού και αναπτύσσεται σε υγρούς και σκιερούς αποχετευτικούς τόπους». Για όσους είχαν ενδεχομένως τον νου τους σε μολυσματική υπονόμευση της υγείας του Αλεξάνδρου και φυσικά πρόσβαση στα τρόφιμα του Αλεξάνδρου το πράγμα δεν παρουσίαζε καμία ιδιαίτερη δυσκολία: «η επιμόλυνση γίνεται κυρίως δια της πεπτικής οδού και οι κυριότεροι τρόποι μετάδοσης είναι ὁ ραντισμός φρούτων και λαχανικών με μολυσμένο νερό και φυσικά το ίδιο το νερό».

Επιπλέον κάποιες ενδιαφέρουσες σκέψεις και συμπτώσεις:

• "μετά την επιμόλυνση ὁ τυφοειδής πυρετός έχει κύκλο επώασης (άνευ συμπτωμάτων) 15-20 ημερών". Αυτό αποκλείει το ενδεχόμενο, ἡ επαφή του Αλεξάνδρου με τον βάκιλο του τυφοειδούς πυρετού να έγινε στην τριήμερη περιπλάνησή του στοὺς βάλτους της Βαβυλώνας, αφού δεν μεσολαβεί καθόλου χρόνος επώασης. Απαλλάσσει επίσης και τον ίδιο τον Μήδιο (τον οινοχόο) από την υποψία του δηλητηριασμού την ίδια εκείνη μέρα της επίσκεψης του Αλεξάνδρου σπίτι του, αφού κανένα μολυσματικό υλικό δεν παρουσιάζει αμέσως πυρετό, και ὁ Αλέξανδρος πριν την επίσκεψή του σ’ αυτόν είχε ήδη ελαφρό πυρετό στον λουτρώνα του. Μάλιστα απλοποιώντας έτσι τα πράγματα, θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι ακόμα και το νερό του λουτρώνα, το οποίο συχνά εισχωρεί στο στόμα των λουομένων, θα μπορούσε να είναι ἡ εστία της μόλυνσης του Αλεξάνδρου, αν κάποιος με προχωρημένη επίγνωση μαγγανείας φρόντιζε να μολύνει το νερό αυτό με μικρές ποσότητες κατάλληλου υλικού.

• "Ὁ τυφοειδής πυρετός μετά την εκδήλωσή του έχει κύκλο κορύφωσης 10-15 ημερών". Πράγματι ὁ Μακεδόνας αυτοκράτορας πέθανε εμπύρετος μέσα στα χρονικά περιθώρια της κορύφωσης του κύκλου της μολυσματικής νόσου.

• Ὁ Αλέξανδρος πέθανε το καλοκαίρι στις 13 Ιουνίου 323 π.χ. Και αυτό ακόμα το στοιχειό ταιριάζει απολύτως με την εκδοχή του τυφοειδούς πυρετού: «ἡ έξαρση της νόσου παρατηρείται τοὺς ζεστούς μήνες του καλοκαιριού».

Ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε υποφέροντας καρτερικά τα φρικτά συμπτώματα του εμπύρετου αφανισμού. Οι στρατιώτες του πέρασαν όλοι από μπροστά του, για να αποχαιρετήσουν στερνή φορά τον κατάκοιτο ηγέτη τους, που ακόμα και στην προθανάτια εξουθένωσή του εύρισκε το κουράγιο να τοὺς αποχαιρετήσει μ’ ένα ανεπαίσθητο κούνημα των οφθαλμών και της κεφαλής. Έφυγε σε ηλικία 33 ετών, καρφωμένος απ’ την θανατηφόρα σφήνα του δόλου, σαν άλλος Προμηθέας, αφήνοντας πίσω του τεράστιες πολιτισμικές επιρροές σε ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο. Κανείς δεν έκανε σκοπό της ζωής του την ανακάλυψη των ενόχων. Κανείς δεν έκανε το παραμικρό για να διαλευκανθούν τα αίτια του πρόωρου και περίεργου θανάτου του. Γιατί; Γιατί μάλλον αυτή είναι ἡ μοίρα των μεγάλων της ιστορίας. Το άλυτο αίνιγμα του ανεκδίκητου θανάτου σαν στοιχειωμένη σφίγγα τον κρατάει είκοσι τρεις αιώνες τώρα αλυσοδεμένο με άσπαστα δεσμά στον Καύκασο της παγερής ιστορικής μας αδιαφορίας.

[σημ. Με τον γάμο του με την Περσίδα ευγενή Ρωξάνη ο Ἀλέξανδρος ήθελε να συμβολίση την συγχώνευση του Ἑλληνικου Κόσμου με τον Ἀσιατικό, κάτι που για κάποιους Ἀσιάτες ἰσοδυναμούσε με την πολιτική τους αυτοκτονία. Ἡ Ρωξάνη, όπως καὶ ο νεογέννητος γιός της Ἀλέξανδρος Δ΄, μετά τον πρόωρο καὶ «περίεργο» θάνατο του Μεγάλου Μακεδόνα, δολοφονήθηκαν αμέσως.]

Το Εθνικό Σύμβολο της Αμερικής έχει καταγωγή Ελληνική!!!!

Όλος ο κόσμος γνωρίζει το πασίγνωστο εθνικό σύμβολο της Αμερικής, το Άγαλμα της Ελευθερίας (Statue of Liberty). Αυτό όμως που ίσως λίγοι γνωρίζουν είναι ότι πρόκειται για ένα πιστό αντίγραφο του Φωτοφόρου Απόλλωνος - Ηλίου. Επίσης η έμπνευση προήλθε από τον Κολοσσό της Ρόδου, ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, ο οποίος επίσης συμβόλιζε τον Φωτοφόρο Απόλλων - Ήλιο.

Η μορφή του φωτοφόρου Απόλλωνος κοσμεί σήμερα το Μουσείο της Κορίνθου. Ο διευθυντής της Αμερικανικής Αρχαιολογικής αποστολής, είχε δηλώσει ότι οι Αμερικάνοι πρέπει να έρχονται να προσκυνούν στον χώρο του Μουσείου όπου βρίσκεται η μορφή του φωτοφόρου Απόλλωνος, διότι είναι η πηγή του εθνικού τους συμβόλου.

Απίστευτο !! Έλληνες στην Αμερική, χιλιάδες χρόνια πριν τον Κολόμβο!!!

H Aμερική σύμφωνα πάντα με την επίσημη άποψη ανακαλύφθηκε το 1492 από τον Χριστόφορο Κολόμβο,φαίνεται όμως ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Πολυετείς έρευνες, και ανακάλυψη ευρημάτων από ερευνητές και επιστήμονες, δείχνουν ότι υπήρχε έντονη η παρουσία του Ελληνικού στοιχείου, καθώς και επηρεασμού της τέχνης των κατοίκων από την Ελληνική τεχνοτροπία. Το πλήθος Αρχαιολογικών και γλωσσολογικών ευρημάτων είχε σαν αποτέλεσμα την επίσημη αποστολή ομάδας από το Ε. Μ. Πολυτεχνείο Αθηνών στο Περού , προκειμένου να μελετήσουν την ομοιότητα των ευρημάτων με τα αντίστοιχα Ελληνικά. Οι περιοχές βρίθουν από Ελλάδα, και ευρήματα με κλασικά θέματα, όπως κεφάλια μέδουσας, οικοδομήματα με Μυκηναϊκή τεχνοτροπία,μαιάνδρους,τον Ηρακλή με ρόπαλο και λεοντή, ελληνικά αγγεία,και αμφορείς που έχουν βρεθεί σε πολλά μέρη της Αμερικανικής ηπείρου και στο Περού.

Υπάρχουν και οι πόλεις Μόντε Αλμπάν και η Μίτλα με τις κιονοστοιχίες, που μας θυμίζουν την Τσίτσεν Ίτσα και εκείνες της Κνωσού και της Τίρυνθας. Επίσης ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα γλωσσολογικά ευρήματα, καθώς πλήθος από τοπικές διάλεκτοι, έχουν σαν βάση την Ελληνική γλώσσα με πάρα πολλές Ελληνικές λέξεις! Χαρακτηριστικό είναι ότι μόνο στα νησιά Χαβάη ευρέθησαν 1108 Ελληνογενείς λέξεις!


Στην νοτιοανατολική Βενεζουέλα υπάρχει ένα από τα πιο αινιγματικά και εντυπωσιακά μνημεία της προϊστορικής Αμερικής: “την πέντρα πιντάδα ” (πέτρα με ζωγραφιές).Είναι ένα ογκώδες μνημείο μήκους 92 μέτρων, πλάτους 76 και μοιάζει σαν ένα τεράστιο αυγό.Εκεί ανακαλύφθηκαν ντολμέν παρόμοια με εκείνα της Ευρώπης και της Αλγερίας, γραμμένα με Ελληνικά γράμματα”.Αυτά είναι ζωγραφισμένα πάντοτε σε προφίλ και είναι συχνά φτιαγμένα με μία ειδική μέθοδο, παρόμοια με εκείνη που χρησιμοποιούσαν στην αρχαία Ελλάδα την Τρίτη χιλιετία πΧ.

Επίσης υπάρχει μια νωπογραφία που παριστάνει έναν Ινδιάνο ευγενή από το Παλένκουε του Γιουκατάν στο Μεξικό και έχει εκπληκτική ομοιότητα με τον πρίγκιπα της Κνωσού της Κρήτης!


Εντυπωσιακή είναι και η ομοιότητα που έχει το πυθάρι που ανακαλύφθηκε στην περιοχή Μπίμινι των νήσων Μπαχάμες(Δεξιά), με το Κρητικό πυθάρι που εκτίθεται στο Μουσείο του Ηρακλείου(Αριστερά).

Το 1867 μια σειρά άρθρων σε περιοδικό της Αργεντινής παρουσιάζει ότι η γλώσσα Κέτσουα των Περουβιανών των Άνδεων έχει βάση τα αρχαία Ελληνικά!


Ένας ακόμη μεγάλος εξερευνητής ο Percy Harrison Fawcett ανακάλυψε τα απομεινάρια του πανάρχαιου ελληνικού πολιτισμού στη Νότια Αμερική και συγκεκριμένα στην Χιλή καθώς και ιθαγενείς οι οποίοι υποστήριζαν την ελληνική τους καταγωγή,απόγονοι των Σπαρτιατών και μιλούσαν μια πανάρχαια ελληνική διάλεκτο. Δυστυχώς ο Fawcett σε μια ερευνά του οδηγούμενος από τους ιθαγενείς στην πανάρχαια ελληνική πόλη Xavante εξαφανίστηκε για πάντα στη ζούγκλα.Την πόλη την οποία έψαχνε την ονόμαζε πόλη "Ζ".


ΟΙ ΑΡΑΟΥΚΑΝΟΙ ΤΗΣ ΧΙΛΗΣ


Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του Λόνκο Κιλαπάν, που είναι ο Επεουτούβε της φυλής (Επεοτύπης, Επεοταγός = επίσημος ιστορικός των Αραουκανών, αφηγητής των επών - έπεου) γύρω στο 600 με 800 πΧ ξεκίνησε μια αποστολή αποίκισης από την Ελλάδα, συγκεκριμένα από την Σπάρτη, και περνώντας από την Μικρά Ασία ακολούθησε τον παραδοσιακό δρόμο προς την Άπω Ανατολή, περνώντας βορειοανατολικά της Ινδίας και έφτασε στην περιοχή του Λάος. Από εκεί κατέβηκαν προς την Χερσόνησο της Μαλαισίας – που στον χάρτη του Πτολεμαίου ονομάζεται απλώς Χερσόνησος – και από κει πέρασαν στον Ειρηνικό Ωκεανό, που οι Έλληνες ονόμαζαν απλώς Ωκεανό, ως τον κατ' εξοχήν Ωκεανό της Γης.

Χρησιμοποιώντας ως γέφυρα τα νησιωτικά συμπλέγματα της Ινδονησίας, Μικρονησίας, Μελανησίας και Πολυνησίας, έφθασαν τελικά ως τα νησιά Γαλάπαγος (Galapagos, σύνθετη λέξη εκ των γάλα και πάγος, που θα πει λευκοί βράχοι), και από εκεί πέρασαν στη αμερικανική ΄Ήπειρο (Περού). Όλα τα παραπάνω νησιωτικά συμπλέγματα φέρουν σύνθετα ελληνικά ονόματα: “Ινδο-νησία”, “Μικρο-νησία”, “Μελα-νησία”, “Πολυ-νησία”... Όλα έχουν ως δεύτερο συνθετικό την λέξη -νησία, δηλαδή, “σύνολο νησιών”, “νησιωτικό σύμπλεγμα”, ενώ το πρώτο συνθετικό είναι δηλωτικό κυρίας ιδιότητος των νήσων αυτών ή των κατοίκων τους. Τα ονόματα αυτά δεν τους τα έδωσαν οι δυτικοί θαλασσοπόροι αλλά τα είχαν από πριν.

Οι Σπαρτιάτες, αναζητώντας κατάλληλο μέρος για εγκατάσταση της νέας αποικίας, οδηγήθηκαν τελικά σε ανάλογο γεωγραφικό πλάτος με αυτό της Ελλάδος, μεταξύ του 36ου και 40ου παραλλήλου, νοτίως του Ισημερινού. Εκεί θεμελίωσαν την καινούργια πολιτεία - κράτος και έδωσαν στην περιοχή το όνομα Φυλή, από παραφθορά του οποίου προέκυψε η σημερινή ονομασία της χώρας Χιλή (Chile). Πράγματι, η ονομασία Φυλή υπήρχε ως τοπωνύμιο και στον ελλαδικό χώρο και είχε (εκτός της πρώτης σημασίας, από το ρήμα “φύω”) και μια δεύτερη σημασία αυτήν της φύλαξης, του φυλακίου (από το ρήμα “φυλάσσω”).

Ο αρχηγός στην Χιλή διατηρούσε, από παλιά το όνομα Άπο, αφού η εξουσία του προερχόταν ακριβώς από τον Απόλλωνα, αποκαλύπτει ο Λ. Κιλαπάν. Οι Αραουκάνοι, ως λακωνίζοντες, είχαν τη συνήθεια να συντέμνουν τα ονόματα• έτσι το Από-λλων γίνεται Άπο, το Προμηθεύς γίνεται Προμ, το Λυκούργος γίνεται Κούργο. κτλ. Μάλιστα το όνομα Άπο ταυτίστηκε ευρύτερα με την έννοια του “κύριος, αρχηγός, επικεφαλής” στην αραουκανική γλώσσα, πράγμα το οποίο συμφωνεί απόλυτα με την προσωνυμία “Αρχαγέτας ή Αρχηγέτης” που έφερε ο Θεός στις Ελληνικές αποικίες... Έξαλλου, ο Απόλλων εθεωρείτο κατ΄ εξοχήν ιδρυτής πόλεων και λέγεται ότι αυτός ήταν που θεμελίωσε και την πολιτεία τής Σπάρτης. Τα συνηθέστερα δε ονόματα των αποικιών ήταν επωνυμίες του θεού, όπως: Απολλωνία, Πυθόπολις, Φοίβη, Φοιβία... Στην αρχαιότητα αναφέρονται και είναι γνωστές τουλάχιστον είκοσι τέσσερις αποικίες με το όνομα Απολλωνία. Το αριθμητικό σύστημα των Αραουκανών είναι αντιγραφή - μεταφορά του δεκαδικού συστήματος των Ελλήνων, αν και δεν έχουν διατηρηθεί οι ονομασίες των αριθμών.

Σύμφωνα με τα όσα παραδόθηκαν στον Λόνκο Κιλαπάν από τον δάσκαλο και προκάτοχό του Επεουτουβε Κανίο, όταν οι Έλληνες άποικοι έφτασαν από την Δύση, βρέθηκαν μπροστά στο δίλημμα να προσπαθήσουν να διδάξουν την γλώσσα τους στους ιθαγενείς με τους οποίους ήρθαν σε επιμιξία ή να μάθουν οι ίδιοι την ομιλούμενη γλώσσα εκείνης της χώρας, την μάπου-ντούγκου (mapudugu), έκλιναν κυρίως προς την δεύτερη επιλογή, αλλά εφαρμόζοντας τους γραμματικούς κανόνες της δικής τους γλώσσας. Ταυτόχρονα δίδαξαν στους ντόπιους τις βασικές λέξεις της γλώσσας τους όπως Ζευς ή Ζαν (Ζεν), Γαία (Γούε) κτλ. Επίσης, πολλά τοπωνυμία που διατηρούνται ακόμη και σήμερα σε βουνά, ποταμιά, νησιά, χωριά και περιοχές της Χιλής, είναι ελληνικής προέλευσης, όπως Άνδεις (=αυτές που ευχαριστούν, που τέρπουν, από το ρήμα ανδάνω). Αιμόν (=αίμων, αιματώδης). Κορίκο (=Κώρυκος), Κίδο (=Κύδος), Ακουίλεο (= Αχιλλεύς) κ.α.

Η Αραουκανική Γλώσσα διαθέτει τόσο πλούσιο λεξιλόγιο που υπερβαίνει πολλές από τις λεγόμενες Σύγχρονες Γλώσσες. Βασιζόμενος σε μια αρχική εκτίμηση και τονίζοντας το γεγονός ότι η Αραουκανική δεν ήταν γραπτή γλώσσα ο Λόνκο Κιλαπάν βεβαιώνει ότι ένα 20% τουλάχιστον του λεξιλογίου που διατηρείται ακόμα και σήμερα εν χρήσει είναι ελληνικά.
Ορισμένες λέξεις διατηρούνται αυτούσιες και άλλες έχουν παραφθαρεί με την πάροδο τόσων χρόνων και πολλές ακολουθώντας τον γραμματικό κανόνα της συναίρεσης, ο οποίος υπάρχει και στις δύο γλώσσες έχουν συντμηθεί και δεν είναι εύκολα αναγνωρίσιμες.


Όταν αναφέρονται στη γη ως τόπο, χώμα, χρησιμοποιούν την λέξη μάπου (mapu), όταν όμως αναφέρονται στην Γη αυτή καθαυτή, ως γήινη σφαίρα, ως θηλυκή ζώσα οντότητα, χρησιμοποιούν λέξη Γούε (Gue) δηλαδή Γαία.


Τέλος ας δούμε ονόματα περιοχών και θεών που παραμένουν ακόμη και σήμερα Ελληνικά:Ντίον-Αν (Διόνυσος), Ηρακάν (Ηρακλής), Μελανονήσια(Μελανά Νησιά), Μικρονησία(Μικρά Νησιά), Πολυνησία(Πολλά νησιά) , Φιλλιπί-νες κ.λ.π. Στην Καραϊβική επίσης, υπάρχει νησί 'Ανδρος και νησί Ρόδος.,και στην Χαβάι νησί Σάμος!


http://visaltis.blogspot.com/2009/06/blog-post_05.html