Σε κάθε εποχή και σε κάθε τόπο υπήρχαν κι εξακολουθούν να υπάρχουν οι κόλακες. Κατά τη Βυζαντινή περίοδο,υπήρχαν ειδικοί δάσκαλοι,που δίδασκαν την κολακεία σε διάφορους,που ήθελαν να πετύχουν κάποια θέσι στ' ανάκτορα.
Όλοι αυτοί ονομάζονταν ''αυλοκόλακες'' και πολλές φορές με την κολακεία τους,κατόρθωναν να φτάσουν σε μεγάλα αξιώματα και να γίνουν τύραννοι του λαού...
Κάποτε σε μια λαική εξέγερσι,μερικοί επαναστάτες έπιασαν τον αυτοκράτορα Ιουστινιανό τον Β' και του έκοψαν τη μύτη. Και οι εφτά κόλακές του τότε,έκοψαν τις μύτες τους για να μην υπερέχουν σε τίποτα από αυτόν...!
Όταν ο κύριός τους ήθελε να καβαλήσει το άλογό του,οι κόλακες μάλωναν μεταξύ τους ποιος θα πρωτοσκύψει, για να πατήσει εκείνος στην πλάτη του. Άλλοτε πάλι για να μην λερώσει τα ερυθρά του σανδάλια,οι κόλακες έπεφταν κατάχαμα μέσα στις λάσπες και τις ακαθαρσίες,ενώ ο αφέντης πατούσε πάνω τους,για να μπει στο παλάτι του.
Από αυτή την τελευταία ταπεινή πράξι των αυλοκολάκων,έμεινε ως τα χρόνια μας ''θα γίνω χαλί να με πατήσεις'',που την λέμε συνήθως όταν θέλουμε να ευχαριστήσουμε κάποιον...
ΠΗΓΗ: fcb.pblogs.gr
